نامه به سران ۱۱ کشور جهان: اعتبارنامه هیئت نمایندگی جمهوری اسلامی را در سازمان ملل تعلیق کنید!

متن نامه‌ای که در زیر می‌آید برای سران ۱۱ کشور جهان ارسال شده و در آن توضیح داده شده است که چرا و چگونه می‌بایست اعتبارنامه هیئت نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد را به دلیل نقض فاحش، مداوم، و سیستماتیک حقوق بشر به حالت تعلیق در آورد. این طرح  با همت  دکتر رضا مریدی عضو سابق پارلمان اونتاریو و وزیر علم و تکنولوژی  ابعاد اجرایی به خود گرفت و سپس ۴۱ نفر از ایرانیان سرشناس خارج کشور آن را مورد تایید قرار دادند.

هدف از ارسال این نامه این است که توضیح دهد به دلیل اعمال قدرت وتو توسط کشورهای روسیه و چین، به تعلیق درآوردن عضویت جمهوری اسلامی بر اساس ماده ۵ منشور سازمان ملل، و یا اخراج آن کشور از سازمان ملل متحد بر اساس ماده ۶ منشور امکانپذیر نیست. این در حالیست که جمهوری اسلامی ایران از انجام تعهدات معاهداتی خود طبق ماده ۴ منشور ملل متحد همواره آگاهانه سر باز می‌زند. بنابراین با استناد به آیین‌نامه داخلی و قواعد رویه‌ای مجمع عمومی‌ می‌توان اعتبارنامه هیئت نمایندگی جمهوری اسلامی را به حالت تعلیق در آورد. این در حالیست که عضویت جمهوری اسلامی در ملل متحد به حالت سابق باقی می‌ماند، اما در عمل هیئت نمایندگی جمهوری اسلامی از حضور در جلسات مجمع عمومی‌ منع می‌شود. حق وتو و دیگر فشارها نیز نمی‌تواند بر این امر تاثیر بگذارد. مشابه چنین اقدامی‌ در سال ۱۹۷۴ اتفاق افتاد. یعنی هنگامی‌ که شورای امنیت موضوع رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی را در اثر وتوی امریکا، انگلستان، و فرانسه از دستور کار خارج ساخت و بوتفیقه که در آن زمان به ریاست مجمع عمومی‌ سازمان ملل انتخاب شده بود، توانست با رای اکثریت مجمع عمومی‌، اعتبارنامه هیئت نمایندگی رژیم آپارتاید را به تعلیق در آورد. این تعلیق تا سال ۱۹۹۴ ادامه داشت.

این نامه چنین مکانیسمی‌ را به سران کشورهای کانادا، آمریکا، انگلستان، فرانسه، آلمان، هلند، بلژیک، نروژ، سوئد، فنلاند، و استرالیا یادآوری و پیشنهاد کرده است. با توجه به اهمیت این طرح که ابعاد اجرای آن نیز شروع شده است، مناسب است که مفاد آن به اطلاع عموم نیز رسانده شود.

جناب آقای…
نخست وزیر محترم…
کشورهای کانادا، آمریکا، آلمان، فرانسه، انگلستان، بلژیک، هلند، نروژ، سوئد، فنلاند، و استرالیا

موضوع: به تعلیق درآوردن اعتبارنامه هیئت نمایندگی جمهوری اسلامی ایران به دلیل نقض فاحش، مداوم و سیستماتیک حقوق بشر

نخست وزیر محترم
رئیس مجمع عمومی‌ سازمان ملل متحد، آقای Csaba Kőrösi، مأموریت خود را با شعار «راه حلی از طریق همبستگی، پایداری و دانش» آغاز کرد. این شعار عمیقاً الهام‌بخش  حفظ یک همزیستی مسالمت‌آمیز از طریق احترام، اجرا و ترویج حقوق بشر است. به‌ ویژه  تاکید ایشان بر «همبستگی» به عنوان راهکاری پایدار برای موضوعات جهانی، مجمع عمومی‌ را به آغاز و انجام مطالعات و توصیه‌هایی برای «کمک به تحقق حقوق بشر و آزادی‌های اساسی برای همه»[۱] برمی‌انگیزد.

از  دولت شما برای ترویج صلح و حقوق بشر در جهان، و همچنین  رهنمود ارزنده و روشنگر آقای  Kőrösi برای حفاظت از حقوق بشر و آزادی‌های اساسی، سپاسگزار هستیم.

هم‌اکنون با الهام از منشور ملل متحد که در حکم قانون اساسی جهان برای همزیستی صلح‌آمیز است و نیز اعلامیه جهانی حقوق بشر و

• با تأکید مجدد بر ایمان خویش به حقوق اساسی بشر، کرامت و ارزش ذاتی انسان، و حقوق برابر زن و مرد[۲]،
• با اذعان مجدد به ایجاد شرایطی که به موجب آن عدالت و احترام به تعهدات ناشی از معاهدات و سایر منابع حقوق بین‌الملل می‌بایست حفظ شود[۳]،
• با یادآوری تعهدات اعضای سازمان ملل متحد برای انجام با حسن نیت وظایفی که طبق منشور ملل متحد بر عهده گرفته اند[۴]،
• با یادآوری وظیفه اعضای سازمان ملل متحد برای تعهد و تمایل به انجام تعهدات ناشی از منشور[۵]،
• با یادآوری قطعنامه شماره ۳۲۰۷ (xxiv)  مجمع عمومی‌در سال ۱۹۷۴ که از شورای امنیت درخواست کرده بود تا وضعیت نقض مداوم حقوق بشر توسط رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی را بررسی کند،
• با یادآوری رأی مجمع عمومی‌ در  به تعلیق درآوردن حق هیئت نمایندگی آفریقای جنوبی برای شرکت در جلسات مجمع عمومی،  ایراد سخنرانی، ارائه پیشنهادات، و یا رأی دادن، و
• با یادآوری قطعنامه شماره ۷۶/۱۷۸٫ مجمع عمومی‌ در مورد وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران، و قطعنامه‌های قبلی در همین زمینه که جدیدترین آنها قطعنامه شماره ۷۵/۱۹۱ مورخ ۱۶ دسامبر ۲۰۲۰ می‌باشد،

با استقبال از تلاش‌های مستمر جامعه بین‌المللی در محکومیت سرکوب وحشیانه تظاهرات مسالمت‌آمیز ایرانیان برای آزادی، حقوق بشر، و ارزش‌های دموکراتیک،

نگرانی‌های جدی خود را در این موارد بیان کنیم:

۱. عدم تمایل عامدانه جمهوری اسلامی ایران به پایبندی به تعهدات قراردادی که از منابع اصلی حقوق بین‌الملل است[۶]،
۲. قصور آگاهانه جمهوری اسلامی ایران نسبت به پایبندی به اصل «اهتمام لازم»[۷]  که لازمه «حسن نیت»[۸] در انجام تعهداتی که طبق منشور  به عهده گرفته است[۹]،
۳.  انکار عمدی و نقض فاحش، مستمر، و برنامه ریزی شده حقوق بشر ذاتی مردم ایران که مورد تاکید حقوق بین‌الملل عرفی[۱۰] و همچنین معاهدات بین‌المللی  می‌باشد[۱۱]،

با توجه به قوانین رویه‌ای مجمع عمومی[۱۲]، درخواست به تعلیق درآوردن اعتبارنامه هیئت نمایندگی جمهوری اسلامی ایران را داریم.

این رژیم متجاوز به حقوق ذاتی بشر که با بی رحمی‌ تمام دست به سرکوب  فاحش و سیستماتیک مردم ایران زده است، نباید از فرصت‌های بین‌المللی برای انتشار اطلاعات نادرست، تبلیغات، و لابیگری برای بقای خود استفاده کند.
بااحترام

محمود مسائلی پروفسور حقوق بین‌الملل، حقوق بشر، مطالعات اخلاق جهانی، دبیرکل اندیشکده بین‌المللی نظریه‌های بدیل با مقام مشورتی دائم  نزد شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متحد

پشتیبانان این طرح به ترتیب حروف الفبا عبارتند از:

دکتر کریم عبدیان مشاور سابق قابلیت همکاری و علم وزیر دفاع ایالات متحده (پنتاگون) و مدیرعامل سازمان حقوق بشر اهواز، امریکا
آقای افشین افشین جم مدافع حقوق بشر، کانادایی‌ها برای دموکراسی در ایران، کانادا
خانم نازنین افشین جم مک کی فعال حقوق بشر، بنیانگذار کارزار اعدام کودکان را متوقف کنید، کانادا
آقای کاوه آهنگری موسس VOZiran (اخبار و تحلیل سیاسی: ایران و خاورمیانه)
دکتر شهریار آهی مشاور شورای گذار، سوئد
آقای علیرضا آخوندی عضو پارلمان سوئد
پروفسور کاظم علمداری استاد (بازنشسته) جامعه شناسی، دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، نورتریج
دکتر سام اسدپور پزشک، کانادا
آقای آتشکار جدی عضو افتخاری اندیشکده بین‌المللی نظریه‌های بدیل، امریکا
دکتر میترا بابک روان درمانگر، محقق، حقوق بشر و فعال سیاسی، انگلستان
دکتر مهران براتی کارشناس علوم زیست‌شناسی، اقتصاد و علوم اجتماعی، آلمان
آقای جوما بورش دبیرکل جنبش ملی ترکمن صحرا
آقای سعید دهقان عضو کانون وکلای بین‌المللی، مدیر پروژه تاریخ شفاهی حقوق بشر ایران، کانادا
پروفسور آلن دیلانی معمار / بهداشت عمومی، موسس آکادمی‌ بین‌المللی طراحی و سلامت، سوئد
آقای عمر ایلخانی زاده قائم مقام حزب کومله کردستان ایران
آقای کی اسماعیل پور انجمن مدنی ایرانیان کانادایی- بنیانگذار و مدیر، مشاور فنی (انرژی – مهندسی زیست پزشکی) – پزشکان بدون مرز، کانادا
پروفسور منصور فرهنگ استاد بازنشسته علوم سیاسی، کالج بنینگتون، عضو کمیته مشورتی دیده‌بان حقوق بشر/ بخش خاورمیانه و شمال آفریقا، امریکا
آقای مصطفی قاضی زاده حزب دمکرات کردستان ایران
دکتر امیر حمیدی مدیر موسسه صدای آزادی، امریکا
خانم مهرانگیز کار حقوقدان و نویسنده ایرانی، امریکا
پروفسور ابراهیم کریمی رئیس تحقیقات کانادا و مدیر مشترک فناوری‌های کوانتومی، دانشگاه ؛ موسسه ماکس پلانک برای علم نور، ارلانگن، آلمان
آقای بیژن آر کیان عضو سابق سنا، بنیانگذار و رئیس موسسه صدای آزادی، امریکا
دکتر‌ هادی مهابادی معاون سابق زیراکس کانادا
آقای محمد مهدوی فر شورای همبستگی ملی ایران، امضاکننده بیانیه گروه ۱۴ برای استعفای خامنه‌ای
آقای عبدالله مهتدی رهبر حزب کومله کردستان ایران، انگلستان
خانم زرین محی الدین فعال اجتماعی و سیاسی، کانادا
دکتر رضا مریدی نماینده سابق مجلس و وزیر، عضو ارشد، کالج ماسی، دانشگاه تورنتو
دکتر مسعود نقره کار رئیس شورای همبستگی ملی ایران -تصمیم، امریکا
خانم مهناز پرکند وکیل، نروژ
پروفسور حسین رئیسی استادیار، حقوق و مطالعات حقوقی، دانشگاه کارلتون، اتاوا، کانادا
آقای فرید روحانی عضو هیئت موسس، ابتکار بین‌المللی صداقت، کانادا
دکتر سیمین صبری روانپزشک، نروژ
دکتر ضیاء صدر استاد سابق کشاورزی تطبیقی، دانشگاه بوعلی سینا، ایران، فرانسه
آقای کاوه شهروز عضو ارشد مؤسسه مک‌دونالد-لوریر، کانادا
آقای حسن شریعتمداری دبیرکل شورای گذار، آلمان
دکتر مهناز شیرالی جامعه‌شناس، پاریس، فرانسه
خانم شهران طبری روزنامه‌نگار و مشاور سابق شهر وست مینستر، لندن
پروفسور نیره توحیدی گروه مطالعات جنسیت و زنان، مدیر مطالعات خاورمیانه و اسلامی، دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، نورتریج، امریکا
پروفسور فرخ زندی دانشگاه یورک، مدرسه بازرگانی شولیچ، کانادا