در حالی به استقبال روز جهانی کارگر میرویم که تمامی کشورها در مقابل اپیدمی یک ویروس ناپیدا عاجز مانده اند. هر روز خبر مرگ صدها انسان بصورت رسمی از سوی ارگانهای دولتی برای افکار عمومی اعلام میشود و باگذشت هر روز حیات انسان ارزش خود را میبازد وآنچه که بیشتر به گوش میرسد تعداد مرگ و میر است و بس.
اما هر کسی میداند که قربانیان اصلی این اپیدمی کارگران، زحمت کشان و در مجموع طبقات نادار و اقشار کم درآمد جامعه اند. انگار خانههای سالمندان و بازنشستگان هدف اصلی آلودگی ویروسی اخیر است و قربانیانی که هر روز خبرش شنیده میشود. در حالی به استقبال روز جهانی کارگر میرویم که عرصه برای طبقه کارگر و زحمت کشان در عرصه کار، درآمد و حقوق تنگ تر شده است. سطح بغایت پایین دستمزدها، بالا رفتن نرخ بیکاری و بویژه با گسترش اپیدمی کرونا که عملاً به ایستادن ماشین کار در ایران و عدم حمایت های دولتی زحمت کشان و اقشار کم درآمد و فقیر در ایران و آذربایجان را بسوی فلاکتی که آن سرش ناپیداست سوق داده است. سیاستهای غیرمسئولانه رهبران نظام جمهوری اسلامی در برخورد با اپیدمی کرونا و انفجار آلودگی ویروسی در کشور به دلیل بیکفایتی در مدیریت بحران ویروسی، بخشهای کم درآمد و بویژه کارگران روزمزد را تحت فشار بسیار گذاشته است.
وقتی بحران سیاسی اقتصادی حاکی از تحریمها سیاسی اقتصادی علیه رژیم را مد نظر قرار دهیم میتوان سال آینده را سالی سیاه و یا سال قبضه بیکاری، ناداری و حتی گرسنگی نام گذاشت. سالی که در آن کارگران و زحمت کشان بایستی تنها و تنها برای زنده ماندنشان جان بکنند و برای این کار از جانشان مایه بگذارند.
ما، در اتحاد دمکراتیک آذربایجان، ضمن تبریک به تمامی کارگران و زحمتکشان، آرزو داریم که سال پیش رو سال عصیان همگانی کارگران، سال اعتراض عمومی خلقهای ساکن در ایران علیه رژیم جمهوری اسلامی باشد. سالی که در آن شاهد ارتقاء مبارزات عدالتخواهانه اقشار کم درآمد و اعتراضات عمومی خلق های در بند و در این میان خلق ترک, برای آزادی و برابری در ایران باشیم.
اتحاد دمکراتیک آذربایجان – بیرلیک 20200427
سرود اول ماه می (روز جهانی کارگر) | دوزبانه (فارسی/تورکی)