ابراهیم ساوالان ; امروز روز جهانی زبان مادری و صدمین سالروز کودتای رضاخان و سیدضیاء طباطبایی و آغاز بی‌زبانی ماست
امروز روز جهانی زبان مادری و صدمین سالروز کودتای رضاخان و سیدضیاء طباطبایی و آغاز بی‌زبانی ماست. در این روز خوب و بد نیم‌نگاهی به قانون اساسی افغانستان می‌کنیم تا فلاکت کودتای سوم حوت و نادانی و دگم‌اندیشی آنهایی که چندصدایی و حقوق زبانی را نپذیرفته و قصد نابودی زبان میلیون‌ها انسان را دارند بر همگان عیان شود.
ماده شانزده قانون اساسی افغانستان در ارتباط با زبان‌های رایج افغانستان با افتخار می‌نویسد که «از جمله زبان‌هاى پشتو، درى، ازبکی، ترکمنی، بلوچی، پشه‌یی، نورستانی، پامیرى و سایر زبان‌هاى رایج در کشور، پشتو و درى زبان‌هاى رسمی دولت می‌باشند. در مناطقی که اکثریت مردم به یکی از زبان‌هاى ازبکی، ترکمنی، پشه‌یی، نورستانی، بلوچی و یا پامیرى تکلم می‌نمایند، آن زبان علاوه بر پشتو و درى به حیث زبان سوم رسمی می‌باشد و نحوه تطبیق آن توسط قانون تنظیم می‌گردد. دولت براى تقویت و انکشاف همه زبان‌هاى افغانستان پروگرام‌هاى موثر طرح و تطبیق می‌نماید. نشر مطبوعات و رسانه‌هاى گروهی به تمام زبان‌هاى رایج در کشور آزاد می‌باشد».
در ماده چهارم قانون اساسی افغانستان «ملت افغانستان متشکل از اقوام پشتون، تاجیک، هزاره، ازبک، ترکمن، بلوچ، پشه‌یی، نورستانی، ایماق، عرب، قرغیز، قزلباش، گوجر، براهوى وسایر اقوام» معرفی شده و در حالیکه نام ملی و قومی ما در منابع رسمی ایران یا دیده نمی‌شود یا به دلخواه تحریف می‌شود، حتی نام تک تک اقوام افغانستان در سرود ملی آن کشور نیز ذکر شده و ماده بیستم «سرود ملی افغانستان به زبان پشتو و با ذکر الله اکبر و نام اقوام افغانستان می‌باشد» پشتیبان آن است.
اقلیت‌های به رسمیت شناخته شده قانون اساسی ایران و بدتر از آن اندیشمندان و احزاب سیاسی ایران، حدود پنج هزار نفر کلیمی، بیست‌وسه‌هزار نفر زرتشتی و یکصدوسی‌هزار نفر مسیحی هستند و یکصد سال است میلیون‌ها ترک، عرب، کرد، بلوچ، ترکمن، لر و… در طلب به رسمیت شناخته شدن و قانونی شدن هستند.
هنوز سایه کودتای سوم حوت بر سرمان سنگینی می‌کند و کاری از دست روز جهانی زبان مادری هم بر‌نمی‌آید ولی به خود می‌بالیم که با وجود صد سال زندگی بدون حمایت قانون، همچنان تسلیم یکسان‌سازی‌ها نشده‌ایم.
_______
@ibrahimsavalan
