کنگرۀ ملیتهای ایران فدرال, شورای دموکراسی خواهان ایران و همبستگی برای آزادی و برابری در ایران روزِجهانیِ کارگر، اولِ ماهِ مِه را به تمام کارگرانِ جهان، بخصوص کارگرانِ ایرانیِ از همه ملیتها ، صمیمانه تبریک می گوید.

امسال در حالی به استقبال اول ماه مه روز جهانی کارگر میرویم که جهان دستخوش تغییراتی است که میرود پایه های نظم جهانی سرمایه را به لرزه درآورد. پاندومی کرونا و رشد غیر قابل کنترل آن نه تنها خسارتهای جانی بسیاری به همراه داشته بلکه با به تعطیلی کشاندن بسیاری از مراکز بزرگ تولیدی و صنعتی به شیوه مستقیم و غیر مستقیم بر زندگی اکثریت قریب به اتفاق مردم جهان تاثیر گذاشته است.

در چنین آشفته بازاری که سیاستهای نئولیبرالیزمی سرمایه داری جهانی با وجود تمام ادعاها قادر به کنترل آن نبوده اند بی گمان بیش از همه قشرهای آسیب پذیر جامعه و بالطبع خانواده های کارگران تحت شعاع قرار گرفته و از آن متضرر شده اند.

ناگفته پیداست که شیوع ویروس که خود برآمده از دخل و تصرف بی محابای انسان در اکوسیستم و نابودکردن چرخه طبیعی حیات به بهانه پیشرفت و اکتشافات بشری است نه تنها جان صدها هزار انسان را گرفته بلکه ملیونها کارگر را روانه خانه کرده و مجبور به بیکاری و یا شاید بازنشستگی پیش از موعد کرده است. این در حالی است که در بیشتر کشورهای جهان علی الخصوص کشورهای اروپایی نهادها و موسسات دولتی که با ارائه بسته های مالی حداقلی به بیکار شدگان خواهان تامین و یا شاید ساکت نگه داشتن قشر زحمتکش جامعه بودند به تدریج و یکی پس از دیگری از این تسهیلات حداقلی نیز کاسته و خواهان برگشتن کارگران بر سر کار با قبول ریسک بزرگ جانی هستند.

این در حالی است که شرایط در ایران برای کارگران بسیار نگران کننده تر از اینهاست. کارگران ایرانی که با برخورداری از حداقل دستمزد روزانه قبل از پاندومی کورونا امرار معاش میکردند اکنون به صف خیل عظیم بیکاران در ایران پیوسته اند و مشمول کوچترین تسهیلات حکومتی نیز نمی شوند.

واین در شرایطی است که باندهای قدرت در جمهوری اسلامی از رانت های دولتی برخوردارند و منابع ثروت اجتماعی بین خودی ها تقسیم می شود، زحمتکشان در شرایط سختی روزگار می گذرانند، تورم اقتصادی در جامعه و بالا رفتن قیمت اجناس مورد نیاز مردم، قدرت خرید کارگران و زحمتکشان را پائین آورده، وکالاهای مورد نیاز آنها گران شده است. کارگران و حقوق بگیران از شرایط بد اقتصادی در رنجند و برای دست یابی به حداقل ها مبارزه می کنند.

نرخ تورم سالانه در اسفندماه سال ۱۳۹۸، به ۸ .۳۴  درصد رسیده‌است، و این در حالی است که حداقل حقوق ماهانه برای کارگران در سال ۱۳۹۹ یک میلیون و ۸۳۵ هزار تومان تعیین شده است.

زنده یاد فریبرز رئیس‌دانا می گفت، بیش از ۷۰ درصد کارگران در ایران زیر خط فقر مطلق هستند. به گفته این اقتصاددان حداقل دستمزد کارگران نباید کمتر از ۳ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان باشد. حداقل دستمزد کنونی کمتر از یک سوم این پیشنهاد است.

در جمهوری اسلامی همه اقشار مردم بخصوص زحمتکشان از موقعیت نابسامان اقتصادی رنج می برندو هر سال بدتراز سال گذشته، شرایط زندگی بر مردم سخت تر می شود. این وضعیت تا زمانی که جمهوری اسلامی برمسند قدرت است تغییری نخواهدکرد، باید تمامی اقشارمردم بخصوص کارگران و زحمتکشان در اتحادی با هم بساط این رژیم ضد انسانی را برچینند.

کنگرۀ ملیتهای ایران فدرال

شورای دموکراسی خواهان ایران

همبستگی برای آزادی و برابری در ایران

اول ماه مه ۲۰۲۰