سبد رای پزشکیان : برآورد دو عنصر ترک بودن و اصلاح‌طلبی – ابراهیم ساوالان
سبد رای پزشکیان برآورد دو عنصر ترک بودن و اصلاح‌طلبی و تفاوت ایشان با پت و متهای مقابلش است که در این میان عنصر ترک بودن و دفاع گاه و بیگاه ایشان از آذربایجان بر عنصر اصلاح‌طلبی می‌چربد و شور و شوق بوجود آمده حول ایشان، بیشتر به این نکته برمی‌گردد. زیرا همه میدانیم که اگر بجای ایشان، عباس آخوندی یا اسحاق جهانگیری صلاحیت میسبد رای پزشکیان برآورد دو عنصر ترک بودن و اصلاح‌طلبی و تفاوت ایشان با پت و متهای مقابلش است که در این میان عنصر ترک بودن و دفاع گاه و بیگاه ایشان از آذربایجان بر عنصر اصلاح‌طلبی می‌چربد و شور بوجود آمده حول ایشان، بیشتر به این نکته برمی‌گردد. زیرا اگر بجای ایشان، عباس آخوندی یا اسحاق جهانگیری صلاحیت می‌گرفت، شاهد چنین هیجانی نبودیم.
دشمنان پزشکیان نیز کاری با وجه اصلاح‌طلبی او ندارند و فقط اظهارات ترک‌گرایانه وی را مورد هجمه قرار می‌دهند. حتی برخی از مخالفان پزشکیان هیچ مشکلی با خود وی نداشته و به خاطر دشمنی با آذربایجان به او حمله می‌کنند که حسین دهباشی از این دسته است.
دهباشی در توییتی پزشکیان را به پیشه‌وری و عارف تشبیه کرده و به خیال خود تفی بر چهره پزشکیان انداخته است. میدانیم که تشبیه پزشکیان به عارف بار معنایی مثبت با منفی خاصی ندارد و مهم تشبیه پزشکیان به پیشه‌وری است و دهباشی دانسته یا ندانسته با تشبیه پزشکیان به پیشه‌وری، مدال افتخاری را بر گردن پزشکیان انداخته و پزشکیان را چنان به عرش اعلا برده که به احتمال زیاد خود پزشکیان نیز فکرش را نمی‌کرد.
سال ۸۶ در نمایشگاه کتاب تهران ناشری برایم گفت که از اداره ارشاد برایش نامه داده‌اند که حق نشر هیچگونه کتابی درباره بابک و پیشه‌وری، چه موافق و چه مخالف، را ندارید و نام پیشه‌وری هرگز نباید به میان بیاید و اگر تنها نتیجه کاندیداتوری پزشکیان تا امروز درخشیدن آن نام ممنوعه در فضا و گفتمانی به وسعت انتخابات ریاست جمهوری ایران باشد، توفیق درخوری است.
اینکه پیشه‌وری چه جایگاهی در سپهر اندیشه ما دارد بر کسی پوشیده نیست. ولی می‌خواهم امثال دهباشی را با نظر یکی از برترین روزنامه‌نگاران و نویسندگان ایران و ناله‌اش از بایکوت سنگین پیشه‌وری آشنا کنم.
محمد قائد از معدود افرادی است که در موارد بسیاری توانسته پیله تنگ و تاریک تنیده شده بر ذهن و زبان اکثر اندیشمندان ایرانی را پاره کرده و در محیطی عاری از پیش‌فرض‌های ایرانی پرواز کند. این نادره دوران در ص ۱۶۴ کتاب «دفترچه خاطرات و فراموشی» می‌نویسد: ماجرای آذربایجان و دولت پیشه‌وری چنان سنگین و گران بود که نه تنها حزب توده همواره و با دقت از آن فاصله می‌گرفت، بلکه کمتر محقق ایرانی مستقلی توانست درست به آن نزدیک شده و به ارزیابی دقیقی از دولت یکساله پیشه‌وری دست بزند، هرچند که آن دوره می‌تواند تجربه‌ای گرانبها در حکومت مردمی و خودگردان به حساب آید و خود آن اشخاص نمونه‌هایی از دولتمردان مردمخواه، باسواد و کاردان بودند که نظیر آن در پایتخت مملکت کمتر پیدا می‌شد.
