” هر آنکس که توانا به خواندن و نوشتن ِ زبان مادری اش نباشد ، بی سواد محسوب می شود .”
در تقویم سازمان ملل متحد ، روز ِ ۲۱ فوریه ، با عنوان روز جهانی زبان مادری پاس داشته می شود . پاسداشت زبان مادری ، هر سال به گاه شمار امروز ، حداقل کاری ست که سازمان ملل و نهادهای وابسته ی به آن توانسته اند در امر ِ قرار دادن یکی از فاکتورهای هویتی ، یعنی زبان مادری ، در کانون ِ توجه گویشوران ِ زبان ِ ملت های تحت ستم به انجام ، و نه فرجام برسانند . امر واقع اینکه ، نسل کشی زبانی , که دقیقا در “کنوانسیون تعریف نسل کشی و مجازات آن” در سازمان ملل دقیقا با خود نسل کشی برابر خوانده میشود، اگر چه برخی ، تعبیری به غایت ملایم تر ، و کمتر مغضوب از سوی دولت های مرکز محور را ، بر آن ترجیح می دهند ، یک وضعیت ِ آشکار ، شناخت پذیر ، و هر روزه است .
بر روی این پدیده ، نمی توان با برگزیدن ِ چند واژه ی به اصطلاح کم ضرر تر ، پرده ی فراموشی کشید ، و یا حتی آن را در هاله ای از ابهام فرو برد .
بر عکس . باید به سکوت پایان داد تا با همرسانی هر چه فزون تر ، راه برای آموزش به زبان مادری هموار شده ، و بدینگونه اهرم های تنش زدایی در جامعه ی مرکز محور ِ کنونی به حرکت در بیاید .
گرامی باد ۲۱ فورال روز جهانی زبان مادری !
مستحکم باد صفوف مبارزه در راه احقاق حق تحصیل به زبان مادری !
حزب دموکرات آذربایجان
۲۱ فوریه ۲۰۲۴