ابراهیم ساوالان: به قیمت جان هزاران سرباز، تسلیم واقعیت شدند
پاشینیان دیروز (13 آوریل 2022) در پارلمان ارمنستان گفت: «در همه سالهای 2018 و 2019، فشار همه دوستان ارمنستان، برای تحویل دادن هفت رایون [اشغال شده توسط ارمنستان] به آذربایجان و پایین آوردن حد خواسته ما درباره وضعیت حقوقی آرتساخ بود. باید از اول بشما می‌گفتم که جامعه جهانی ما را وادار به تحویل دادن هفت رایون اشغالی به آذربایجان میکند. اگر این رایونها را خودم تحویل داده بودم، هزاران جان را از مرگ نجات داده بودم. امروز جامعه جهانی بما می‌گوید که برسمیت نشناختن تمامیت اراضی کشوری که متحدی مثل ترکیه دارد، خطرناک است.» پاشینان در ادامه در رابطه با مذاکرات صلح با آذربایجان گفت: آلترناتیو دیگری برای صلح وجود ندارد.
در همه این سالها توده‌های ارمنی، مناطق اشغالی را مال خودشان میدانستند. پاشینیان امروز آنها را فریب خوردگانی میداند که مواضع جامعه جهانی به آنها گفته نمیشد. ولی چرا بازگویی این مسئله سی سال طول کشید؟ اول اینکه بنا به گفته مسئول مذاکرات ارمنستان با آذربایجان و ترکیه در دهه نود (ژیرایر لیپاراتیان)، کشورهای روسیه، ایران و یونان از موانع جدی صلح ارمنستان و آذربایجان بودند و میخواستند از این مناقشه بعنوان ابزاری برای فشار به ترکها استفاده کنند.
دوم اینکه راسیسم ارمنی سالها ذهن مردمش را مسموم کرده بود که قاراباغ واس ماس. آنها حتی زمانیکه فهمیدند کسی برای این ادعاها تره خورد نخواهد کرد، دیگر نتوانستند این واقعیت را به مردم خروشیده ارمنستان بگویند زیرا مومنان راسیسم ارمنی، آنها را نیز مانند لئون تر پتروسیان از اریکه قدرت می‌راندند و پاشینیان برای ماندن در قدرت پشت سر هم میگفت که جیدیر دوزو واس ماس، زنگیلان واس ماس. گرفتاران چنین افکاری همچنان اصرار کردند تا به قول پاشینیان به قیمت جان هزاران سرباز، تسلیم واقعیت شوند. دلیل سوم و مهمتر از همه، جمله‌ای است که جامعه جهانی درباره قدرت ناشی از اتحاد آذربایجان و ترکیه به آنها گفته است. آنها میدانستند که قاراباغ مالشان نیست ولی فکر میکردند طرف مقابل همیشه ضعیف خواهد ماند و جامعه جهانی نیز همچنان از آنها حمایت خواهد کرد. آنها در اصل سر عقل نیامدند فقط تسلیم شدند.
این سه حالت برای مسئله ما و راسیسم ایرانی نیز صادق است. عالمان اینها در ذهن جاهلان از همه جا بیخبرشان چپانده‌اند که غیرفارسهای ایران عاشقانه فارسیزه میشوند و دیگر نمیخواهند یا نمیتوانند راستش را بگویند. آنها سر عقل نخواهند آمد، فقط باید متحد و قوی بود.
نویسنده: ابراهیم ساوالان
