ضرب و شتم و تهدید جانی دو زندانی امنیتی در بند ۸ اوین
هفته پیش، نهم مرداد ۱۳۹۹، خبر رسید «بهنام موسیوند»، فعال مدنی در پی اعتراض به مسوولان درباره شرایط بند چهار زندان «اوین»، به بند هشت این زندان منتقل شده است. تعدادی دیگر از زندانیان امنیتی نیز در بند هشت اوین نگه‌داری می‌شوند؛ از جمله «بهنام محجویی» که همراه با موسیوند، در یکی از سالن‌های این بند که ویژه زندانیان مالی است، نگه‌داری می‌شود.
طی روزهای گذشته که وضعیت جسمانی بهنام محجویی به دلیل نرسیدن داروهایش وخیم شد، موسیوند به معاونت زندان شکایت کرد اما پاسخ شنید: «کاری نکنید رنگ آزادی را نبینید!»
پس از آن، هر دو نفر از سوی زندانیان بند مالی مورد ضرب و شتم و تهدید جانی قرار گرفتند.
***
بهنام موسیوند، فعال مدنی، ۲۵ خرداد ۱۳۹۹ خود را برای سپری کردن پنج سال زندان، به اوین معرفی کرد. او به «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور» و «فعالیت تبلیغی علیه نظام» متهم شده است.
بهنام محجوبی از درویشان گنابادی است که دادگاه او را به خاطر وقایع «گلستان هفتم»، به دو سال حبس محکوم کرد و ۳۱ خرداد به زندان رفت. حالا این دو زندانی در بند هشت زندان اوین به سر می‌برند و معاون زندان و زندانیان بخش مالی، آن‌ها را تهدید کرده‌اند. آن‌ها از سوی زندانیان نیز مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند.
پیش‌تر هم برخی درویشان زن زندان «قرچک» از سوی زندانیان عادی مورد ضرب و شتم قرار گرفته بودند. کسی که «سیما انتصاری»، یکی از این درویشان را در بهداری زندان مورد ضرب و شتم قرار داده بود، بعد اعلام کرد که در قبال گرفتن وعده آزادی از ماموران، زندان دست به این اقدام زده است.
نهم مرداد، بهنام موسیوند را به بند هشت منتقل کردند. این انتقال در پی آن اتفاق افتاد که موسیوند نسبت به شرایط بند چهار که در آن به سر می‌برد، اعتراض کرده بود. پخش مواد مخدر و تراکم زندانیان از جمله اعتراض‌های موسیوند بود. فردای آن روز، یعنی دهم مرداد، بهنام محجویی که پزشک گواهی کرده بود تحمل زندان را ندارد، به دلیل عدم تحویل داروهایش، اعتصاب غذا کرد. مادر، همسر و خانواده محجویی هم در پی اعلام اعتصاب غذای بهنام، در این اقدام اعتراضی به او پیوستند.
از چهاردهم مرداد، وضعیت جسمانی وی به هم ریخت و براساس سابقه بیماری که دارد، دست و پاهایش درد گرفتند و بی‌حس شدند. بهنام موسیوند در اعتراض به عدم تحویل داروهای هم‌بندی خود، به سراغ معاونت زندان اوین به نام «سلیمانی» رفت. در این ملاقات، چندین زندانی مالی همان بند نیز حضور داشتند. سلیمانی در پاسخ به اعتراض موسیوند و وخیم‌تر شدن شرایط جسمانی محجویی گفته بود: «کاری نکنید که رنگ آزادی را نبینید!»
یک روز بعد، یعنی پانزدهم مرداد، هنگام آمارگیری، زندانیان بخش مالی به سراغ بهنام موسیوند و بهنام محجویی رفته و یک ساعت پیش از موعد آمارگیری به آن‌ها گفته بودند که باید سالن را ترک کنند و به هواخوری بروند. مقاومت دو زندانی امنیتی به درگیری و ضرب و شتم انجامید. چندین زندانی مالی در حالی که فریاد می‌زدند «ما تعیین می‌کنیم که چه کسی، چه‌کار می‌کند»، با این دو زندانی درگیر شده و آن‌ها را کتک زده بودند. در میان درگیری، یکی از زندانیان مالی در گوش بهنام موسیوند که روی زمین افتاده، گفته بود: «به زودی جوری از پشت می‌زنیم که از جایت بلند نشوی.»
صبح روز بعد، یعنی شانزدهم مرداد، تعدادی از زندانیان امنیتی دیگر، از جمله «اسماعیل عبدی»، معلم زندانی به ضرب و شتم بهنام موسیوند و بهنام محجویی از سوی زندانیان مالی اعتراض کردند. این در حالی بود که بهنام موسیوند طی دو روز قبل از آن با خانواده‌اش تماس نداشت و از سوی دیگر، تماس‌های کوتاه بهنام محجوبی با نزدیکانش را زندانیان این بند مدام با آزار و اذیت، قطع کرده بودند.
تمام این ماوقع در حالی اتفاق افتاده‌اند که قرار شده است هر دو این زندانیان طی روزهای ۱۶ و ۱۷ مرداد به سالن دیگری در همین بند منتقل شوند که دیگر زندانیان امنیتی را نگه‌داری می‌کنند. اما هنوز معلوم نیست که آیا این اقدام عملی خواهد شد یا خیر. از طرف دیگر، ماندن آن‌ها میان زندانیان بند مالی، نگران کننده است و مسوولان زندان هم تاکنون اقدامی برای جلوگیری از آسیب رسیدن به آن‌ها نکرده‌اند. حتی معاونت زندان آن‌ها را تهدید کرده است که اگر به اعتراض‌های خود ادامه دهند، رنگ آزادی را نخواهند دید!
این در حالی است که نگرانی از امنیت جانی این دو زندانی و احتمال تحمیل ممنوعیت تماس با خارج از زندان یا اعمال دیگر محدودیت‌ها، وضعیت آن‌ها را وخیم‌تر کرده است.
یکی از نزدیکان بهنام محجوبی در همین خصوص به «ایران‌وایر» توضیح داد: «وضعیت جسمانی بهنام در ۴۰ روز انفرادی در زندان اصفهان به هم ریخت. درگذشت دکتر نورعلی تابنده، قطب سابق درویشان گنابادی نیز در وخیم‌تر شدن شرایطش نقش داشت. دکتر گواهی داد که او طاقت زندان را ندارد و اگر ناچار به زندان رفت، باید داروهایش را مرتب مصرف کند. اما از همان روز اول او را آزار دادند. یک‌بار گواهی را نپذیرفتند و گفتند باید پزشک زندان هم تایید کند. یک بار گفتند پرونده گم شده است. یک بار داروهایش را تحویل ندادند. عدم مصرف این داروها، فشار جسمانی سنگینی به بهنام وارد می‌کند. یکی نیست بگوید حالا که او را اسیر کرده‌اید، لااقل داروهایش را به او بدهید.»
«ابراهیم الله‌بخشی»، از درویشان گنابادی، روز شانزدهم مرداد در توییتر خود نوشت که داروهای این زندانی را او تهیه می‌کند و در این روز هم از روی نسخه‌ای که پزشک زندان صادر کرده، داروهای بهنام محجوبی را تهیه و به زندان تحویل داده است اما هنوز مشخص نیست که آیا این داروها در اختیار زندانی قرار گرفته‌اند یا خیر.
پیش‌تر، «ایران‌وایر» در گزارش مفصلی نوشته بود که دلیل بازداشت و فشار روی بهنام محجوبی چیست. ماجرای بازداشت و فشار روی این زندانی به واقعه یک روز پیش از گلستان هفتم باز می‌گردد که او توانسته بود کمک کند «امیرعلی لباف»، از چهره‌های درویشان، از کلانتری بگریزد. طی این سال‌ها، محجوبی بارها برای افشای محل زندگی امیرعلی لباف مورد فشار و بازجویی قرار گرفته است.
در آخرین نمونه، هفته گذشته دوباره این زندانی را که مشغول گذراندن دوران محکومیت خود است، مورد بازجویی قرار دادند و باز هم از او در مورد محل زندگی امیرعلی لباف پرسیدند.
بهنام موسیوند، فعال مدنی هم که طی سال‌های اخیر بارها احضار، بازجویی و بازداشت شده است، حالا برای پنج سال باید در زندان بماند. این زندانی که دو سال پیش از ایران خارج شده و در ترکیه درخواست پناهندگی داده بود، سال گذشته به ایران بازگشت و به زندان محکوم شد.
خانواده‌های هر دو زندانی از وضعیت امنیت و سلامت جسم و جان آن‌ها، به ویژه به خاطر ماوقع روزهای گذشته، در نگرانی به سر می‌برند. از سوی دیگر، این احتمال وارد است که محرومیت‌های جدیدی برای آن‌ها در نظر گرفته شود. اما در شرایط فعلی، نگه‌داری این دو نفر میان زندانیان جرایم مالی، لحظه‌های سختی را به آن‌ها و خانواده‌هایشان تحمیل کرده است.
