یوسف عزیزی بنی طرف: از تبريز و سقز ياد بگيريم
براى پايان بخشيدن به گفتمان رايج تك زبانى و سلطه صد ساله يك زبان، و جهت برابرى زبانى، از همين اكنون بايد شروع كرد و در همه مناطق غير فارس هم بايد انجام شود. درست است كه در تظاهرات و خيزش هاى صرفا اتنيكى و هويتى به زبان هاى مادريمان شعار داده ايم اما اين كافى نيست و بايد در تظاهرات سراسرى – بازنشستگان، معلمان، كارگران و .. – نيز به زبان هاى مادريمان شعار دهيم يا دست كم به هر دو زبان فارسى و نيز به زبان هاى خودمان، تركى و كوردى و عربى و بلوچى و.. در واقع ترك ها، كوردها، عرب ها، بلوچ ها و..با اين كار يعنى سر دادن شعارهاى دو زبانه، هم بر هويت و زبان متمايز خويش تاكيد مى كنند و هم با ديگر هم صنفان و هم طبقه هاى خود در ديگر مناطق ايران همبستگى و همراهى نشان مى دهند.
اين مسووليت فعالان عرب و ترك و كورد و بلوچ است كه اين امر را جا بياندازند، چه در ميان كارگران هفت تپه و چه در ميان بازنشستگان و معلمان و كارگران اهواز و زنجان و اردبيل. ايران يك زبان ندارد، ايران چند زبانه و چند مليتى است و اين را همگان – چه در ايران و چه در جهان- بايد بشنوند و بدانند . در اينجا ويديو تظاهرات بازنشستگان تبريز در روز ١٦ خرداد ١٤٠١ و شعارهاى تركى شان را آورده ام. در تظاهرات معلمان سقز در ارديبهشت ١٤٠١ هم به كوردى شعار دادند و هم سرود خواندند كه متاسفانه ويديوش را ندارم.نيز ويديو تظاهرات امروز ١٧ خرداد ١٤٠١ بازنشستگان اهواز و اردبيل و زنجان را آورده ام كه فقط به فارسى شعار مى دهند.
نویسنده: يوسف عزيزى بنى طرف
