گزارش روزنامه شرق از واکاوی قتل زنان و بدن‌های مثله‌شده
روزنامه شرق در شماره روز یک‌شنبه ۱۱ تیرماه ۱۴۰۲ گزارشی درباره کشف پیکرهای مثله شده چند زن در شهرهای مختلف ایران پرداخته و از منظر حقوقی شباهت‌های ساختاری نحوه به قتل رساندن آنها را مورد واکاوی قرار داده است.
این گزارش با تاکید بر این نکته که «نحوه این قتل‌ها شباهت‌هایی به یکدیگر دارد و جسدهای مثله‌شده آنها در مکان عمومی و اغلب کنار سطل زباله رها شده است» تلاش کرده از منظر حقوقی فرضیه زنجیره‌ای بودن این قتل‌ها را مورد بررسی قرار دهد با تاکید بر اینکه براساس اظهارات حقوق‌دانان «تا این لحظه قطعیتی برای زنجیره‌ای‌بودن آنها در دست نیست.»
آبان‌ماه ۱۴۰۱ در بحبوحه جنبش زن زندگی آزادی رسانه‌ها از کشف بدن تکه‌تکه‌شده زنی در بین زباله‌های یک گاری در مشهد خبر دادند.
مدتی بعد جسد مثله‌شده دو زن دیگر با وضعیت فجیع در آباده کشف شد و پس از آن نیز در فاصله کمتر از یک‌ماه جسد دو زن مثله شده یکی در میدان آزادی شهر تهران و دیگری در محله خزانه موجی از هراس را در جامعه موجب شد.
روزنامه شرق با ذکر این نکته که در تمامی این قتل‌ها پیکرها مثله شده و در گذرهای اصلی و کنار سطل زباله‌های در معرض دید گذاشته شده‌اند نوشته: «افکار عمومی زنان را هدف این قتل‌ها می‌دانند؛ اما پلیس آگاهی از دستگیری بسیاری از عاملان این قتل‌ها خبر داده و تأکید دارد که هیچ‌کدام آنها به قتل‌های زنجیره‌ای ارتباطی ندارد.»
شرق در گفتگو با عثمان مزین، وکیل پایه‌یک دادگستری و عضو کانون وکلای مرکز، درباره این نوع پرونده‌های مشابه با قتل‌های زنجیره‌ای نوشته است: «جرمی که موجب ترس و حساسیت جامعه شود، گستردگی و تازه‌بودن آن، ملاک است. در جامعه ما هم همیشه قتل در اقصانقاط کشور اتفاق می‌افتاده؛ پس ما زمانی به زنجیره‌ای‌بودن آن اطمینان پیدا می‌کنیم که موارد آن زیاد باشد و به دست یک فرد یا گروهی انجام شده باشد؛ یعنی از روی نوع شباهت قتل‌ها یا وضعیت مقتولان به این نتیجه برسیم که گروه یا محفلی این کار را انجام می‌دهند.»
به باور این حقوق‌دان قتل‌های اخیر شباهت‌های بسیاری با یکدیگر دارند اما همچنان شواهدی در دست نیست که نشان بدهد این قتل‌ها زنجیره‌ای بوده‌اند: « مثلا اگر مقتولان همه بدحجاب باشند، آنجا نتیجه می‌گیریم قاتل یا قاتلان بدحجاب‌ها را می‌کشند یا اگر مقتولان اهل یک فرقه خاص باشند، متوجه می‌شویم این گروه را هدف قرار داده‌اند.»
این وکیل دادگستری در عین حال تاکید کرده است «اگر سازمان‌های مربوطه به این نتیجه رسیدند که زنان هدف هستند، باید حساسیت‌ها را بیشتر کنند و با دستگیری عاملان، امنیت روانی را در جامعه ایجاد کنند.»
علی نجفی‌توانا، رئیس اسبق کانون وکلا در گفتگو با شرق «تفاوت مکانی قتل‌ها» را نشانه‌ای می‌داند که فرض زنجیره‌ای بودن قتل‌ها را رد می‌کند. او می‌گوید: «با توجه به تفاوت مکان‌ها به نظر می‌رسد نمی‌توان آنها را قتل‌های زنجیره‌ای نامید؛ چرا‌که در قتل‌های زنجیره‌ای با انگیزه‌های ایجاد‌شده، معمولا قاتل قربانی‌های خود را از افرادی انتخاب می‌کند که در ذهنش به‌عنوان دشمن فرضی تجلی می‌کنند.»
با این‌همه محمد جعفر ساعد جرم‌شناس و استاد دانشگاه، در گفت‌وگو با «شرق» «صرف‌نظر از اینکه چنین قتل‌هایی زنجیره‌ای باشند یا ارتباطی با هم نداشته باشند،» وقوع این نوع قتل‌ها را «زنگ خطری بزرگ برای جامعه ایرانی از نظر حفظ امنیت جانی بانوان » دانسته و گفته است که «شهروندان از یک سو و نهادهای متولی تأمین نظم و امنیت در جامعه از سویی دیگر باید دقت نظر بیشتری در قیاس با گذشته داشته باشند و دراین‌میان نقش خانواده‌ها در پیشگیری از این فجایع دلخراش بیش از هر نهادی است. »
او همچنین تاکید کرده که «شهروندان با کوچک‌ترین شکی در کوچه و محل و خیابان پلیس را در جریان گذاشته تا از میزان این جنایات کاسته شود.»
در جریان قتل‌های رخ داده رسانه‌های ایران هویت هیچیک از زنان کشته شده افشا نشده و تصویری از آنها وجود ندارد.
روزنامه اعتماد چندی قبل بدون اشاره به نام نخستین زن کشته شده در تهران اعلام کرد که او تبعه افغانستان و مردانه‌پوش بوده و موهایی کوتاه داشته است.
یکی از زنان کشته‌شده در جنایت‌های هولناک آباده زنی است به نام «صدیقه صادقی»، ۶۰ ساله که بعد از سه-چهار روز مفقودی، پیکر رها شده‌اش در بیابانهای اطراف شهر پیدا شد. نزدیکان این فرد تایید کرده‌اند که به‌دلیل وضعیت دهشتبار سر و صورت، شناسایی جسد این زن که هنوز دلایل کشته شدنش مشخص نشده، از روی بدن تیر خورده‌اش صورت گرفته است.
روز ۲۶فروردین سال جاری نیز تلفن همراه زنی به نام «دنیا صمیمی»، ۴۵ساله، ساکن آباده یکی-دو ساعت پس از خروج از خانه خاموش شده و پیگیری‌های خانواده از پلیس و آگاهی برای یافتن ردی از او بی‌نتیجه ماند. ساعاتی بعد پیکر زنی که احتمال می‌رفت دنیاست، در بیابانهای اطراف آباده کشف شد در حالی که بدن او نیز مثله، و چهره‌اش قابل شناسایی نبود.
