مهدی کوخیان: سالروز نجات یا سرکوب آذربایجان؟
۲۱ آذرماه ۱۳۲۴ تا ۱۳۲۵ سالروزی بود که آزربایجان اگرچه کم بود، ولی یک سال باعزت و شرافت زیست و برده و نوکر دربار پارسیان نشد؛ اما حکومت پهلوی این غرور و استقلال اقتصادی، سیاسی و مالی آزربایجان به رهبری سید جعفر پیشه‌وری را برنتابید و به تبریز و اورمیه با ارتش شاهنشاهی حمله کرد تا این حکومت خودمختار را ساقط کند و حتی آزادیخواهان را اعدام کرد.
البته حکومت‌های خودمختار در مهاباد و الاحواز و بلوچستان نیز سرنگون شدند. اگر به دستان حکومت پهلوی این اتفاقات نیفتاده بود، امروز نفت و گاز عرب‌ها، طلای بلوچ‌ها، آب لرها، معادن طلا، مس، آلومینیوم، روی، سرب، آهن تورک‌ها و برخی معادن کوردها توسط حکومت مرکزی تالان و تاراج نمی‌شد تا برای آبادانی و اشتغال‌زایی و ایجاد امکانات و زیرساخت‌ها و کارخانه‌های مادر در مناطق فارس نشین خرج گردد.
ما به زبان تورکی مدرسه داشتیم، نه اینکه امروز این حکومت اسلامی در راستای تداوم سیاست‌های ساخت ملت واحد «فارس» حق تدریس به زبان مادری‌مان را نمی‌دهد و حتی حق انتخاب نام تورکی، عربی، لری، بلوچی، کردی برای فرزندان تازه متولدشده خود نداریم.
شما اگر نگاه کنید عمامه‌ای‌های تهران نشین یا کراواتی‌های لندن نشین یا واشنگتن نشین در یک ریل حرکت می‌کنند و فرقی با یکدیگر ندارند و تنها وجه تمایزشان لباس‌هایشان است و می‌کوشند تا هویت، تاریخ، زبان، لباس، موسیقی تورک‌ها و سایر غیر فارس‌ها را از بین برده و نابود کنند.
آنها شبانه‌روز فعال هستند سیاست و پروژه صدساله ملت واحد «فارس» که ابداع‌کننده آن رضاخان بود را به اتمام رسانده باشند. چه لندن نشین مخالف حکومت، چه تهران نشین های موافق، همگی برای اقوام جوک می‌سازند، تحقیر می‌کنند، حق برابری و داشتن برادری و دفاع از زبان مادری را محکوم می‌کنند و حتی برای سرکوب انگ تجزیه‌طلبی می‌زنند و در کنار دادگاه‌های حکومت می‌ایستند و تشویق هم می‌کنند.
در رسانه‌های داخلی و خارجی‌شان هیچ‌گاه از درد و مظلومیت آزربایجان نمی‌گویند، نمی‌نویسند معادن خدادادی نهفته در دل طبیعتمان تالان می‌شود، نرخ بیکاری در منطقه ما بالا است، آمار اعتیاد بیشمار است، باسوادهایمان در جنوب به گچ کاری مشغول هستند و حتی نمی‌گویند یک فارس برای کارگری به‌طرف ما عازم نمی‌شود ولی تورک‌ها به‌عنوان رفته گر، زباله جمع کن، کارگر صادر می‌شوند…
اکنون این‌ها را نوشتم، خواهند گفت بذر تفرقه می‌کارد. من به‌عنوان یک فعال سیاسی تورک، سؤال می‌کنم شما که صدسال است ما را ازلحاظ حتی امکانات اولیه تحریم کرده و مستعمره‌تان هستیم چه تضمینی می‌دهید فردای آزادی، برابری باهم داشته باشیم و عدالتی برقرار گردد؟ تابه‌حال شده است، لیدرهای شما از تبعیض و از ظلم و نابرابری و ظلم به تورک‌ها را با ملت خود مقایسه کنند؟! قطعاً جواب خیر است.
ملت عزیز آزربایجان لطفاً برای آینده خود تلاش کنید، ما باید سرنوشت خویش را خودمان به‌صورت مطلوب با آینده‌نگری رقم بزنیم، نه اینکه برای سومین بار یک غیر تورک دوباره آقای بالاسرمان باشد.
