متن سخنرانی وکیل و فعال حقوق بشر «صالح کامرانی» در کنفرانس پارلمان اروپا در بروکسل

در كنفرانس یک روزه‌ای که امروز با مشارکت پارلمان اروپا در بروکسل برگزار شد، «صالح کامرانی» وکیل، فعال حقوق بشر و دبیرکل حزب مرکزی آذربایجان با بیان این مطلب که جامعه جهانی باید برای مقابله موثر با خطر جمهوری اسلامی متحد شود، تصریح کرد: ایران حامی اصلی تروریسم دولتی در جهان است.
امروز پنجشنبه ۱۰ بهمن کنفرانسی با هدف آگاهی سازی مجامع بین المللی از تحولات اخیر و وضعیت حقوق بشر در ایران در مقر پارلمان اوروپا در بروکسل برگزار گردید که آقای صالح کامرنی، وکیل، فعال حقوق بشر و دبیرکل حزب مرکزی آذربایجان در این کنفرانس پیرامون وضعیت حقوق بشر در ایران و همچنین افزایش ارعاب و فشار سیستماتیک به فعالین ملی مدنی آذربایجان سخرانی کرد.
متن سخنرانی امروز آقای صالح کامرانی در کنفرانس پارلمان اروپا در بروکسل:

اعضای محترم حزب مردم اروپا!

نمایندگان محترم پارلمان!

عالیحنابان!

مایلم سخنان خود را با تشکر از برگزارکنندگان این همایش بخاطر دعوت از اینجانب برای شرکت در این کنفرانس آغاز کنم. از حضور در پایتخت اتحادیه اروپا – بروکسل – بسیار مشعوف هستم و سخنرانی در مقابل اعضای محترم پارلمان اروپا مایه خرسندی فروان من است.

اتحادیه اروپا همواره سازمان مورد علاقه من بوده است نه به دلیل رفاه اقتصادی این اتحادیه بلکه به دلیل تعهد آن به حقوق بشر، تنوع، چندفرهنگی گری و چندزبانگی. اتحادیه اروپا زیبا است نه به دلیل طبیعت فوق العاده اش، بلکه بیشتر به دلیل در خود گنجاندن موزائیکی از مردمان، فرهنگ ها و اتحاد 28 کشور که 24 زبان رسمی را به عنوان زبان کاری خود پذیرفته و بیش از 60 زبان دیگر را به عنوان زبان های منطقه ای و اقلیت خود به رسمیت شناخته است.

معتقدم موارد زیادی وجود دارد که آذربایجان جنوبی و ایران می توانند از این تجربه شگفت انگیز اروپایی یاد بگیرند زیرا حداقل پنج (5) ملیت عمده در ایران وجود دارند که هر یک دارای زبان و فرهنگ منحصر به فرد خود هستند. با این حال، این تنوع در سیاست های ایران منعکس نشده است. به عنوان مثال، در آذربایجان جنوبی – که من هم به آنجا تعلق دارم – استفاده از زبان مادری من، یعنی ترکی آذربایجانی – که توسط حدود 35 میلیون ترک صحبت می شود – توسط رژیم ایران در نهادهای عمومی و در سیستم آموزشی ممنوع است.

خانم ها و آقایان!

مایلم از این فرصت استفاده کرده و به طور خلاصه به وضعیت حقوق بشر و تحولات سیاسی در آذربایجان جنوبی و ایران بپردازم. رژیم ایران به جای اتخاذ چند زبانگی و به رسمیت شناختن تفاوت ها، سیاست انکار، از خود بیگانه کردن و آسیمیلاسیون را دنبال می کند. افزون بر این، رژیم ایران گروهها و افرادی را که طرفدار چندزبانگی و حقوق برابر زبانی و فرهنگی برای همه ملیتها در ایران هستند، مورد پیگرد قرار می دهد.

متأسفانه، حامیان حقوق بشر که مخالف تبعیض سیستماتیک و آپارتاید در ایران هستند، دائماً هدف قرار می گیرند و آزار و اذیت، شکنجه، زندانی و حتی اعدام می شوند و تنها جرمشان مخالفت با سیستم آپارتاید در ایران است. من نیز از این قاعده مستثنی نبوده ام چرا که سال ها پیش، به دلیل حمایت از فرهنگ آذربایجان، انجام حرفه وکالت و پذیرش نمایندگی موکلانم که عمدتاً فعالان فرهنگی، مدنی و حقوق بشری بودند، دستگیر و زندانی شدم.

رژیم ایران ممکن است فعالان را دستگیر و زندانی کند، اما نمی تواند آنها را ساکت کند. من به عنوان یک وکیل و مدافع حقوق بشر، همواره در جهت افشا و نابودی این سیستم آپارتاید تلاش کرده ام، چه در زمانی که در ایران بودم و چه پس از آنکه مجبور به ترک کشور شدم.

خانم ها و آقایان!

جامعه جهانی باید برای مقابله موثر با خطر جمهوری اسلامی متحد شود. ایران خطرناک و حامی اصلی تروریسم دولتی در جهان است، ولی در عین حال، دستکم از سه جهت ذیل یک کشور نژادپرست و آپارتاید نیز محسوب می شود:

1- از جهت قومی: غیر فارس ها – که حدود 70٪ از کل جمعیت ایران را تشکیل می دهند – در معرض نژادپرستی و تبعیض سیستماتیک قرار دارند. با وجود این واقعیت که ترکهای آذربایجانی اکثریت نسبی را در ایران تشکیل می دهند، نمایش فرهنگ و زبان آنها در فضاهای عمومی و سیستم آموزشی کاملاً ممنوع است و صرفا فارس ها و فارسی زبانان به عنوان شهروندان درجه یک تلقی می شوند. ملیت های غیر فارس، به ویژه عرب ها، توسط جوخه های مرگ رژیم به طور گسترده ای هدف قرار گرفته و اعدام می شوند؛

2- از جهت مذهبی: فقط مسلمانان شیعه که پیرو قانون شریعت و ایدئولوژی تحریف شده دیکتاتوری ولی فقیه هستند، شهروندان درجه یک محسوب می شوند و بقیه ایرانیان دارای پیشینه مذهبی متنوع، بخاطر گرایش مذهبی خود مورد تبعیض قرار می گیرند. به عنوان مثال، پیروان بهائیت از حق تحصیل، کار و اساساً زندگی آبرومندانه محروم هستند.

3- از جهت جنسیتی: قانون شرع در ایران، جایگاه زنان را پایین تر از مردان می داند و زنان در معرض هر گونه تبعیض در اشتغال، وراثت و تحصیل هستند. حجاب اجباری فقط یکی از نمودهای این شکل زن ستیز از تبعیض سیستماتیک در ایران است.

عالیجنابان!

اعضای محترم حزب مردم اروپا !

آذربایجان جنوبی در طول تاریخ پر از مدارای خود همیشه مآمن و پناهگاهی برای اقلیت های مختلف قومی و مذهبی مانند کردها، فارس ها، آشوری ها، ارمنی ها، مسیحیان، یهودیان و بهائیان بوده است. جنبش دموکراتیک و مدنی آذربایجان جنوبی همواره یک جنبش کاملاً صلح آمیز و خشونت پرهیز بوده و هدف آن برچیدن دیکتاتوری کنونی آپارتاید در ایران و جایگزینی آن با یک سیستم شبه اروپایی، پلورالیستی، غیرمتمرکز، و سکولار مبتنی بر اصل حق تعیین سرنوشت می باشد.

نقشی که آذربایجان جنوبی ایفا کرده است، عاملی تعیین کننده در جنبش های طرفدار دموکراسی در ایران از زمان “انقلاب مشروطه” در سال 1905 گرفته تا قیام های سراسری اخیر در کشور بوده است. آذربایجان و پایتخت آن تبریز همواره پیشتاز مبارزه با ظلم و استبداد بوده است. به همین دلیل است که حمایت جامعه جهانی از جنبش دموکراتیک و مدنی آذربایجان جنوبی در پیشبرد دموکراسی در منطقه ای که فرمانروایان خودکامه بر آن حکم می رانند بسیار مهم است.

در همین راستا، اتحادیه اروپا باید در هر مذاکره آتی با رژیم ایران، موضوع حقوق بشر و بویژه نقض فاحش حقوق بنیادین ملت های تحت ستم را در نظر بگیرد.

خانم ها و آقایان!

اجازه دهید سخنانم را اینگونه به پایان ببرم که اروپا مهد حقوق بشر، آزادی و دموکراسی است. بنابراین، از همه شما نمایندگان پارلمان اروپا مصرانه می خواهم که شما، دیگر نمایندگان پارلمان اروپا و دولت های متبوعتان در هر ملاقات خود با مقامات ایرانی موارد ذیل را با آنها مطرح کنید:
از رژیم ایران بخواهید که زندانیان سیاسی آذربایجانی و سایر فعالان سیاسی و مدافعان حقوق بشر از جمله لطیف حسنی، عباس لسانی، اکبر نعیمی، علیرضا فرشی، سجاد شهیری، اکبر مهاجری، جواد رحیم زاده، کاوه داروشفا، کاظم صفابخش، محمد عبدالمحمد زاده، صالح ملاعباسی، رحیم غلامی، سیامک میرزایی، محمد محمودی، شاهین برزگر، ابراهیم نوری، سهند معالی، جعفر رستمی، یوسف کاری، ایوب شیری، داود شیری، ناصر خلوصی، کیانوش اصلانی، مرتضی شکری، بابک حسینی مقدم، توحید امیر امینی، امیر ستاری، یاشار پیری، روزبه پیری، محرم ولی پور، جلیل مهامدی مقدم ، حکیمه احمدی، مژگان سیامی، زینب همرنگ و صدها تن دیگر را که به دلیل اتهامات بی اساس در زندان های ایران هستند آزاد کند.

رژیم ایران را برای پذیرش چند زبانگی تحت فشار قرار دهید و تحمیل زبان اقلیت (فارسی) بر تمام ملیت های دیگر در ایران را محکوم کنید؛

برای لغو مجازات وحشیانه اعدام، به ویژه اعدام صغار برای رژیم ایران اولتیماتوم و مهلت تعیین کنید.

اصل “اول حقوق بشر” را در هر مذاکره سیاسی و تعامل تجاری با ایران در نظر بگیرید چرا که ترکهای آذربایجان جنوبی چیزی بیش از آزادی، عزت، حقوق بشر و حق تعیین سرنوشت نمی خواهند.

با سپاس فراوان از شما!