علیه سیاست استعمار داخلی در مدارس ایران
به مناسبت اول مهرماه روز بازگشایی مدارس
نزدیک به صد سال است که بیش از شصت درصد کودکان در مدارس ایران برای فراموشی هویت اتنیکی و استحاله زبان مادریشان زیر ساطور استعمار داخلی دولتهای شاه و شیخ قرار داشته اند. صد سال هجوم بی امان به بیش از شصت درصد کودکان در مدارس کشور برای خود فراموشی و آسیمیلاسیون ادامه داشته است. با وجود اینکه این سیاست موفقیتهایی برای اولترا شونیستهای حاکم داشته است، اما استمرار این سیاست به مراتبی که زمان میگذرد حس بیگانگی و خصومت را میان مردمان مختلف کشور بیشتر و بیشتر میکند و شرایط داخلی کشور را بسوی تنشهای بسیار جدی در فرایندهای آتی پیش میبرد. شکاف مرکز و پیرامون هر روز افزایش می یابد و تبعیض علیه کودکان مناطق و ایالتهای متعلق به خلقهای غیرفارس غیرقابل قبول از هر جهت دامن گستر میشود.
برجسته ترین چهره زشت استعمار داخلی علیه ایالتها/استانها، اعمال سیاست تبعیض اقتصادی، عدم سرمایه گذاریهای لازم برای تولید کار و افزایش توسعه اقتصادی اجتماعی است. این تبعیض، بنیاد سیاست استعمار داخلی در تعرض علیه مردمان ایالتها/استانهای غیرفارس و به تبع آن تبعیض وحشیانه علیه کودکان در آن ایالتهاست. اما تبعیض علیه کودکان در مناطق اشاره شده تنها با تبعیض در عرصه اقتصادی تمام نمیشود. بلکه سرمایه گذاری دولت مرکزی جهت ایجاد امکانات تحصیلی برای کودکان در این مناطق نیز با مناطق مرکزی در ایران ابدا قابل مقایسه نیست. برای نمونه در این ایالتها/استانها، کودکی شناسنامه ندارد که بتواند در مدرسه ثبت نام کند و کودک دیگری مدرسه برای رفتن ندارد و کپرهای موجود در روستاهای آنان به مثابه مدرسه برای تحصیل مورد استفاده قرار میگیرد!
محرومیت کودکان از تحصیل به زبان مادری چهره منحوس دیگر از سیاست استعمار داخلی است که هر دو دولت پادشاهی و ولایت فقیه از آن پیروی کرده اند وحداقل شصت درصد کودکان این کشور حق تحصیل به زبان مادری خود را ندارند. زبانی که کودک در خانواده، محله، شهر و روستایش آن را بصورت شفاهی پرورده، آنگاه که وارد مدرسه میشود تا این زبان شفاهی مادری را به زبان کتبی ارتقاء دهد، استعمارگران داخلی با تکیه بر زور و سلاح و سرکوب زبان خودشان را به جای زبان مادری کودک به او تحمیل و تدریس میکنند. سیاست استعمار داخلی و تبعیض وحشیانه علیه کودکان در تعارض کامل با کنوانسیون حقوق کودک و بیانیه جهانی زبان مادری و حقوق اولیهء انسانی کودکان قرار دارد. اما حاکمان ضد کودک و ضد فرهنگ با بی شرمی تمام کودکان را از ابتدایی ترین حقوق خود محروم میکنند و زبانی کاملا بیگانه با زبان مادری او را یعنی زبان فارسی را به ذهنیت کودکان معصوم حقنه میکنند. این روند ضد بشری بی تردید زیانهای جبران ناپذیری بر مناسبات دوستانه در داخل کشور میگذارد و در طولانی مدت خود به غده ایی غیرقابل حل در کشور تبدیل میگردد و عملا کشور را به ورطه جنگ و درگیرهای داخلی سوق میدهد.
حزب دموکرات آذربایجان، طرفدار قطعی اعمال کنوانسیون حقوق کودک و بیانیه جهانی حقوق زبانی در ایران برای اجرای عدالت در عرصه آموزشی و تحصیلی است. ما با تمامی توانمان برای عدالت حقوق زبانی و به رسمیت شناخته شدن زبانهای مادری در ایالتها/استانهای کشور تلاش خواهیم کرد و با تمام قدرت سیاست رذیلانه استعمار داخلی را در داخل و خارج از کشور افشا خواهیم کرد. در عین حال ما از ارگانهای بین المللی و دولتهای دموکرات جهان نیز میخواهیم که در مذاکره و مراوداتشان با رژیم جمهوری اسلامی به حقوق برابر کودکان و تحصیل به زبان مادری آنان در ایران تاکید بورزند.
با نفی استعمار داخلی پیش به سوی برابری
حزب دموکرات آذربایجان
شهریور 1403