در گفتگو با دو اقتصاددان ایران : اعتراضات گسترده تری در پیش است

فرشاد مؤمنی تمام درآمدهای بودجۀ سال آینده را “واهی” یا “انتظاری” خوانده بی آنکه به گفتۀ وی کمترین تغییری در “هزینه های نامربوط” ولی معمول دولت صورت گرفته باشد. فرشاد مؤمنی بودجۀ سال ۹۹ را از این حیث غیربرنامه ای‌ترین بودجۀ جمهوری اسلامی طی چهل سال گذشته توصیف کرده است. او گفته است که “بودجۀ سال آینده آمیزه ای از آینده فروشی، خام فروشی و مال فروشی است.” مؤمنی با اشاره به مسئولان حکومتی گفته است : “اینها می خواهند ایران بین زمین و آسمان بماند. بدهی هایش افزایش یابد و دارایی های استراتژیک آن به صورت مشکوک و غیرشفاف به حراج و حتا تاراج گذاشته شود.”

مؤمنی کارگران و کارمندان را بی دفاع ترین طبقات اجتماعی در مقابل تصمیم های اقتصادی دولت دانسته و افزوده است که کل ساختار مالیات ستانی دولت طی سه دهۀ گذشته تنها در خدمت رانت خواران و واردکنندگان بوده که از این حیث هیچ تکانی [بر اساس بودجۀ سال آیندۀ دولت] نخورده است. فرشاد مؤمنی در ادامۀ سخنان خود افزوده است که مقامات ایران “اقتصاد کشور را به شکل یک مغازۀ سمساری صد سال پیش درآورده اند و می خواهند آن را با چرتکه و چهار عمل اصلی اداره کنند.”

حسین راغفر، دیگر اقتصاددان این گفتگو، اظهار داشته است که دولت برای جبران درآمدهای نفتی خود به استقراض، حراج دارایی ها و اخذ مالیات از مردم روی آورده که پی آمدشان تورم بالا، تنگنای مالی بخش خصوصی و تعطیلی و کاهش بنگاه های اقتصادی است. حسین راغفر بودجۀ سال آینده را بی ثبات کننده، دانسته و گفته است : “باید انتظار ناآرامی های گسترده تری در سال های آینده را داشته باشیم.” راغفر همانند فرشاد مؤمنی گفته است که در بودجۀ سال آینده نیز همانند سال های گذشته “اموال عمومی را به ثمن بخس به دوستان واگذار می کنند.” او گفته است : درست است که در بودجۀ سال آینده افزایش دستمزد کارگران ۱۵ درصد پیش بینی شده، اما، این افزایش به فرض وجود منابع واقعی در قیاس با نرخ رسمی تورم ٤۵ درصدی بی معنا است به ویژه اینکه این رقم در “تورم بسیار بالای خوراک و غذا تبلور می یابد.” حسین راغفر نیز گفته است که کل نظام تصمیم گیری جمهوری اسلامی ایران “در خدمت منتفعین” است و دولت برای تأمین منابع خود از محل مالیات ها هرگز به سراغ این گروه نمی رود.

رادیو فرانسه

rFi