حسن ارک: ترک ستیزی و خشکاندن دریاچه اورمیه
سرگذشت دو دهه اخیر دریاچه اورمیه بگونه ای سیر کرده که خشکانده شدن آن از جانب اراده ای ضد تورک را عمدی می نماید.
اقدامها برای احیا آن، در قیاس با طرحهای آبرسانی به شهرهای یزد و کرمان و اصفهان و مشهد به قدری ضعیف و ناچیز بوده که خشم مردم آزربایجان از جمله فعالان حرکت ملی آزربایجان را شعله ور کرده است. مردم آزربایجان از خود میپرسند، چگونه است که صدها هزار میلیارد تومان به همراه صدها میلیون دلار از صندوق ذخیره ارزی کشور برای آبرسانی به شهرهای کویری فارس نشین هزینه میشود ولی برای احیا دریاچه اورمیه خزانه کشور پول کم می آورد. اینهمه، فعالین حرکت ملی آزربایجان و فعالان سایر عرصه های جامعه آزربایجان را به اعتراض وا میدارد؛ ولی مقامات مسئول به اعتراضات پاسخ مثبت نمیدهند. مراجعه اعتراضی به نمایندگان مجلس و سایر مسئولان نیز از جانب دولت، مقبول واقع نمی شود. در نتیجه برخی از فعالان حرکت ملی آزربایجان برای وادار کردن دولت به اقدام اورژانسی و جدی جهت احیا دریاچه، اعتراض خیابانی را تنها راه چاره می یابند. مقامات امنیتی، این اعتراضات را بر نمی تابند و به هر شکلی که شده حتی با تمسک به اقدامات فراقانونی و برخوردهای خشن، اعتراضات را سرکوب میکنند. اینکه اعتراضات میدانی مردم آزربایجان را نتیجه مطلوب میرساند یا نه؟ و یا اینکه آیا سرکوب چکشی، مسئولان را به نتیجه دلخواهشان خواهد رساند یا نه؟ سوالاتی است که باید هر دو طرف فاجعه با جدیت تمام از خود بپرسند و جوابی عقلانی و نه هیجانی برای آن بدهند. برخی از فعالان استدلال میکنند که دولت به هیچ یک از خواسته های قانونی آزربایجان با تقاضا، خواهش، گفتار و بیان، جواب مثبت نمی دهد و نخواهد داد. آنها میگویند تنها راه باقی مانده اعتراض خیابانی و اعتصابات میدانی است. مقامات نیز با در پیش گرفتن سرکوب خشن، تلاش دارند، نشان بدهند که دولت حضور میدانی به این شیوه را با جدیت سرکوب خواهد کرد. اینکه این تعارض چگونه حل خواهد شد؟
سوالی مهم است ولی سوال مهمتر از آن همچنان بر جای خود باقی است. تکلیف احیا دریاچه اورمیه چه خواهد شد؟ آیا کسی صدای مظلومیت دریاچه زیبای اورمیه را خواهد شنید؟ یا روند خشک شدن، همچنان بی کم و کاست ادامه خواهد یافت؟
حسن ارک ۱۴۰۱/۴/۲۴
