بیانیه مشترک دانشجویان شش دانشگاه کشور به مناسبت ۱۶آذر روز دانشجو
دانشجویان دانشگاه‌های تهران، شهید بهشتی (ملی)، علامه طباطبایی، فردوسی مشهد، اصفهان و یزد به مناسبت روز دانشجو بیانیه ی مشترکی منتشر کردند:
اینک بیش از هفتاد سال از روزی که آفتاب بر دیوار دانشگاه تابید و خون رنگ شفق گرفت می‌گذرد. از آن زمان تا اکنون شاهد پیشروی و هجوم مسبوق به سابقه‌ی سرکوب‌گران، بر زندگی روزمره‌ی دانشجویان هستیم. به واسطه‌ی سیاست‌های سرکوب دانشگاهی هر روز لیست کمیته‌‌های انضباطی بلند و بلندتر می‌شود. دانشجویان را به بهانه‌های گوناگون تحت فشار و تهدید قرار داده و با اخذ تعهد، داغ «خرابکار» به پیشانی‌شان می‌زنند. بگذارید به شما بگوییم که امروز داغ‌هاتان به مدال‌های افتخار بدل شده است.
تابستان همین امسال با ثبت آنچه در روزهای خیزش ژینا بر ما گذشته بود در روایت جنبش (دانشگاه و قیام) از دانشگاه گفتیم. طی روزهای اخیر هم‌قطارانمان ذیل هشتگ #از_تعلیق_بگو، فضا را با روایت‌هایشان از تعلیق پر کردند. ما همچنان کنار هم ایستاده‌ایم؛ علیه هرگونه ستم طبقاتی، اختناقی که با ایدئولوژی اسلام‌گرایانه و بازارگرایانه رقم زده‌اید و ستم قومی و جنسیتی‌ای که منجر به انواع مرزکشی و تفرقه فرهنگی در جامعه ایران شده است.
اکنون که دستگاه سرکوب با مداخله حداکثری در فضای دانشگاه به دنبال خاموش‌کردن صدای جنبش دانشجویی است؛ مقاومت در برابر این سلطه‌گری بی‌حد و حصر که حذف تشکل‌های دانشجویی و عَلَم‌کردن آییننامههای انضباطیِ ضد دانشگاهی فقط جلوه‌هایی از آن است؛ ضروری‌تر از هر زمانی به نظر می‌رسد. تشکل‌های مستقلی که به هر شکل ممکن حذف می‌شوند تا فضا برای جولان گروه‌های هم‌دست سرکوب‌گران مهیا شود و آیین‌نامه‌هایی که با هدف سرکوب مضاعف و جرم‌انگاری فعالیت دانشجویی تصویب و اجرا شده‌اند. روزانه دانشجویان زن با برخوردهای تحقیرآمیز نیروهای حراست و حجاب‌بانان مواجه می‌شوند. سرکوبگر سعی در تحمیل اقتدار خود بر همگان دارد، دریغ از این که امروز جنس پوشالی اقتدارش، آشکار شده‌است. سخت روشن است که آیین‌نامه‌ها و شیوه‌نامه‌هایتان در باب پوشش توسط دانشجو پذیرفته نشده و نمی‌شود.
چطور می‌توان این تناقض آشکار در شانزدهم آذر سال گذشته را حل کرد که در حضور رئیس‌جمهور و باقی جلادان در دانشگاه‌ها، دانشجویان کتک خوردند و بازداشت شدند؟ تعریف‌های ما و شما از دانشجو تفاوت بسیاری دارد. بذری که با سرکوب تشکل‌های دانشجویی، اخراج اساتید شایسته و تعلیق دانشجویان کاشتید؛ را روزی در همین دانشگاه‌ها درو خواهید کرد.
سال‌هاست که دانشگاه را تبدیل به بنگاه اقتصادی کرده‌اید و حقوقی برای دانشجو باقی نگذاشته‌اید. قوانین غیرانسانی‌تان برای ما پشیزی ارزش ندارد. مقاومت ما روزمره است. آلوده کردن فضای دانشگاه به نیروهای نیابتی و انقلاب فرهنگی دائمی‌‌تان حتی در ظاهر دانشگاه تغییری ایجاد نخواهد کرد. نمایندگان شما را به رسمیت نمی‌شناسیم و ارزشی برای حضور جلادانی که دستشان آلوده به خون آزادی‌خواهان است؛ قائل نیستیم. آگاه باشید دانشجویانی که تاریخ جنبش دانشجویی را به دوش می‌کشند؛ تا روز رهایی از هر نوع ستم حاکم بر دانشگاه و جامعه هیچ‌گونه سازشی از خود نشان نخواهند داد.
امروز بیش از پیش باید با تحلیل فضای اجتماعی ایران در برابر استحاله مفهوم مقاومت و مبارزه توسط حاکمیت ایستاد.
ستم قومی، جنسیتی و طبقاتی در دانشگاه هم باز‌تولید شده و می‌شود. تداوم جنبش دانشجویی وابسته به تغییر و پوست‌اندازی متناسب با شرایط کنونی است. فضای بسته دانشگاه نیازمند حرکت از فعالیت علنی به سمت شبکه‌سازی و تشکل‌یابی است. بی‌راه رفتن جنبش دانشجویی به واسطه‌ی درگیر شدن با منفعت شخصی، انحصارطلبی و تمامیت‌خواهی، مسئله‌ای‌ست که باید در حل و فصل آن کوشید. جنبش دانشجویی باید برای ادامه راه از جریانات و گروه‌های غیرمردمی و رسانه‌های مرتبط با این گروه‌ها دوری کند. حتی درون دانشگاه مرزبندی با کنش‌گری خطرناک، پدرسالاری و تک‌روی جریان‌های دانشجویی لازم است.
می‌گویند رد خون همیشه باقی‌ست. خونی که با گندآب استبداد شاهنشاهی پاک نشد با توحش مرتجعانه‌ی شما نیز پاک نمی‌شود؛ چه بسا روز به روز رنگ سرخ خود را بیشتر به رخمان می‌کشد.
جنبش دانشجویی بیدار است. امروز به احترام تاریخ و وظیفه‌ی انسانی خود همان‌طور که پیشتر فریاد زده‌ایم، ما دانشجویان آتش روشنی‌بخش راه فرداییم و خار چشم استبداد باقی خواهیم ماند.
در ادامه ما برای تداوم فعالیت و حیات، نکات زیر را پیشنهاد می‌داریم:
الف) تمرکز بر فعالیت‌های غیرعلنی
۱. تشکیل شبکه‌های دانشجویی.
۲. انتشار نشریات (با مجوز یا بی‌مجوز) و یادداشت‌های تحلیلی مطابق شرایط.
۳. ایجاد فضاهای امن برای روایت و تخیل فردا.
۴. گفتگوی جمعی در دانشکده‌ها و در میان شبکه‌های کوچک امن با محوریت تحلیل وضع موجود، بدیل و خواست‌های امروز دانشجویان.
۵. ایجاد فضاهای فرهنگی و علمی که می‌توانند به بستری برای فعالیت و کنش‌ورزی دانشجویان علی الخصوص دانشجویان جدید، تبدیل شوند.
ب) توسعه‌ی فعالیت‌های بین‌المللی
۱. ایجاد همبستگی عمومی و ارتباط بیشتر جامعه و افکار بین المللی با جنبش دانشجویی با نقل و نقد آییننامههای انضباطی جدید، سرکوب تشکل‌ها، تجاری‌سازی دانشگاه و…
۲. ارسال بیانیه‌ها و نامه‌ها.
۳. استفاده از رسانه‌های بین‌المللی.
ج) استفاده از ظرفیت‌های فضای مجازی
۱. انتشار مطالبات و اطلاع‌رسانی
۲. ایجاد شبکه‌های ارتباطی.
۳. برگزاری تجمعات و اعتراضات مجازی.
د) همکاری با سایر گروه‌های اجتماعی
گروه‌های صنفی معلمان، کارگران و… سابقه فعالیت و شبکه‌سازی طولانی‌ای در ایران دارند و ارتباط و همکاری با آنها میتواند هماهنگی میان دانشگاه، اصناف و خیابان را تقویت کند.
اعضای کانون صنفی معلمان بر مزار جان باختگان شانزده آذر
حضور تعدادی از اعضا و دوستداران کانون صنفی معلمان بر سر مزار سه دانشجویی که در ۱۶ آذر ۱۳۳۲ در دانشگاه تهران در اعتراض به سفر معاون رئیس جمهور آمریکا به ایران، با هجوم نیروهای نظامی به دانشگاه، جان باختند.
بیانیه جمعی از دانشجویان دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به مناسبت روز دانشجو
به یاد تمام دوستانمان که امروز دربند هستند و یا اخراج و تعلیق شده‌اند.
باری دیگر روز دانشجو فرا رسید. دوباره همان جشن‌های همیشگی و تئاتر تکراری و توخالی که فقط پست بودن شما را نشان می‌دهد. همان نمایش تکراری که به وسیله آن سعی دارید ظلم و ستمی که هر روزه به دانشجویان روا می‌شود را پنهان کنید. گل و شیرینی که امروز به ما هدیه می‌دهید تهدیدها و سرکوب‌های همیشگی شما را جبران نمی‌کند بلکه نمکی است که روی این زخم می‌پاشید و صدای فریاد دردمندمان را نشنیده می‌گیرید. این فریادی است که تا رسیدن به آزادی و برابری ادامه دارد.
روز دانشجو نه تنها تبریک ندارد بلکه نشانگر ظلم و ستم بی‌وقفه شما نسبت به ماست. ما دانشجویانی که فریاد آزادی می‌زدیم و می‌خواستید فریادمان را در نطفه خفه کنید.با سنگدلی روزهایی که باید قشنگ ترین روزهای زندگی‌مان باشند را تیره و تار کردید و انتظار دارید در مقابل این همه ظلم و ستم سکوت کنیم و با لبخند روز دانشجو را به یکدیگر تبریک بگوییم .
ما دانشجویان دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بر همه آن کسانی که فریاد دادخواهی می‌زنند و در مقابل بی‌حرمتی‌هایی که به مقام دانشجو وارد شده ایستادگی میکنند درود میفرستیم و از آنها می آموزیم. باشد که سال‌های آینده در ایرانی بهتر و آزاد، این روز را در کنار هم جشن بگیریم و به شجاعت امروزمان افتخار کنیم. ما تا آن روز برای رسیدن به هدفمان متوقف نخواهیم شد و دست از مبارزه نخواهیم کشید.
زنده باد مبارزه زنان، دانشجویان، کارگران، معلمان و تمام گروه‌های ستم‌‌دیده که برای آزادی، مرزهای تعیین شده را به بازی و سخره گرفته‌اند و از میان سنگلاخ‌ها، مقاومت و آزادگی را زیست میکنند. چرا که تنها چیزی که از خود آزادی زیباتر است، ایستادن برای آن است.
به امید روزی که دانشگاه و دانشجو آزاد باشند.
نامه علی یونسی و امیرحسین مرادی از پشت دیوارهای اوین
علی یونسی و امیرحسین مرادی، دو دانشجوی دانشگاه شریف که چهارمین سال حبس را در زندان اوین سپری میکنند، با انتشار نامه‌ای به مناسبت روز دانشجو بر ضرورت تداوم قیام و پایان دادن به حکومت دیکتاتوری از هر شکل شاه و شیخ، تاکید کردند:
جنگ واقعی ما؛
شانزدهم آذر ماه در شرایطی فرا می‌رسد که جمهوری اسلامی از هراس قیامی دیگر قیامی که میتواند تا رسیدن به آزادی ادامه پیدا کند، از یک سو به اعدام و دستگیری گسترده اقدام کرده و از سوی دیگر به دنبال پراکندن گرد ناامیدی است تا شاید در این دوگانه ترس و یأس جامعه چند روزی بیشتر زنده بماند.
تلاشی تکراری که نه در ۷۸، نه در ۸۸ و نه در ۹۶ و ۹۸ نتوانست مانع قیام بعدی باشد و این بار نیز گریزی از قیام آتی نیست، قیامی که به زودی فرا می‌رسد.
دانشجویان سال گذشته نشان دادند که بخش مهمی از قیام و تحولات پس از آن هستند. امروز نیز به عنوان یک قشر جوان و آگاه می‌توانند پایان بخش تردیدها باشند.
تردیدهایی مثل «اینا برن کی بیاد» که بی پایه و بنیاد است. زیرا اصلا بنا نیست که «کسی» بیاید و بناست که حکومت دیکتاتوری در هر شکل آن چه شاه چه شیخ یک‌بار برای همیشه پایان یابد و یک جمهوری واقعی و جمهوری دموکراتیک جایگزین آن شود.
همین پتانسیل و نقش تأثیرگذار دانشجویان است که مایه هراس حکومت شده و تیغ سرکوب را علیه دانشجویان و اساتید تیزتر کرده است.
شب در تلاش بیهوده، خورشید پنهان می‌کند
انجم ولی آوازه‌خوان امید فردا می‌دهد
آتش بزن در قلب شب، گویی تویی کابوس شب
گزارشی از آخرین وضعیت اصغر نیکوکار در زندان عادل آباد شیراز
اصغر نیکوکار، نوازنده تار که بر مزار جان باختگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ موسیقی مینواخت، در زندان عادل آباد شیراز بسر میبرد. وی اخیرا توسط شعبه یکم دادگاه انقلاب شیراز به شش سال حبس تعزیری محکوم شده است. یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این شهروند به هرانا گفت: “بر اساس حکمی که اخیرا توسط شعبه اول دادگاه انقلاب شیراز صادر و به آقای نیکوکار ابلاغ شده، وی از بابت اتهام اجتماع و تبانی به پنج سال حبس تعزیزی و از بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به یک سال حبس تعزیری محکوم شده است.” آقای نیکوکار در تاریخ نوزدهم شهریورماه، توسط نیروهای امنیتی در شهرستان زرقان استان فارس بازداشت و به بند ۱۴ زندان عادل آباد شیراز منتقل شد.
اصغر نیکوکار، نوازنده تار اهل شهرستان دیشموک استان کهگیویه و بویراحمد و ساکن شهرستان زرقان است. این نوازنده تار، بر مزار جان باختگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ موسیقی مینواخت که ویدیوهایی از آن در شبکه های اجتماعی منتشر شده بود.
سه زندانی در زندان ارومیه اعدام شدند
سحرگاه امروز جمعه هفدهم آذرماه، حکم سه زندانی که پیشتر از بابت اتهامات مرتبط با مواد مخدر به اعدام محکوم شده بودند، در زندان ارومیه به اجرا درآمد. هویت این زندانیان، علی شاهین نژاد، صولت (حمید) توسن و جانعلی ندیمی درگاهی توسط هرانا احراز شده است. این زندانیان که پیشتر از بابت اتهامات مرتبط با مواد مخدر به اعدام محکوم شده اند، روز گذشته جهت اجرای حکم به سلول های انفرادی این زندان منتقل شده بودند. تا لحظه تنظیم این گزارش، اعدام این زندانیان توسط مسئولین زندان و نهادهای متولی اعلام نشده است.
عبدالحمید اسماعیل‌زهی: فساد در کشور ریشه دوانده است
تصاویری که روز جمعه ۱۷ آذر ۱۴۰۲ در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده حاکی از وضعیت امنیتی در حوالی مسجد مکی زاهدان است. عبدالحمید اسماعیل‌زهی نیز در خطبه‌های نماز جمعه نسبت به افزایش فساد در کشور، افزایش اعدام‌ها و نحوه برخورد حکومت با بازداشتی‌ها ابراز نگرانی کرد. «حال‌وش» که به‌طور ویژه اخبار مربوط به سیستان و بلوچستان را پوشش می‌دهد نوشته که بر اساس تصاویر دریافتی نیروهای نظامی در خیابان‌های اطراف مسجد مکی و مصلی زاهدان در حال گشت‌زنی هستند. در جریان جنبش سراسری مردم ایران و به‌دنبال افشای خبر تجاوز فرمانده نیروی انتظامی شهرستان چابهار به یک دختر ۱۵ ساله به نام «ماهو بلوچ»، هشتم مهرماه ۱۴۰۱، مأموران امنیتی در زاهدان مرکز استان سیستان و بلوچستان به مردم معترض این شهر حمله کردند. در این حمله بیش از ۱۰۰ نفر کشته و ۳۰۰ نفر زخمی شدند. در یک سال پس از آن واقعه، مردم بلوچستان هر هفته با راهپیمایی خیابانی پس از نماز جمعه اعتراض خود را نشان می‌دادند. چند هفته است که با حضور سنگین نیروهای امنیتی، این اعتراضات یا به صورت راهپیمایی سکوت برگزار شده یا برگزار نشده است. همچنین، جمعه ۱۷ آذر ماه ۱۴۰۲، کانال دفتر مسجد مکی در اطلاعیه‌ای از مسدود شدن پخش زنده صفحه اینستاگرامی عبدالحمید اسماعیل‌زهی، امام جمعه اهل سنت زاهدان خبر داد. عبدالحمید اسماعیل‌زهی در خطبه‌های این هفته خود، با اشاره به اختلاس سه‌ونیم میلیارد دلاری در واردات چای، آن را «تکان‌دهنده» و «مأیوس‌کننده» خواند و بر لزوم «تغییر سیاست‌ها» برای مبارزه با «گسترش فساد در کشور» تاکید کرد. او در این رابطه افزود: «معلوم می‌شود روش‌ها و فیلترهایی که تا کنون برای گزینش مدیران به‌کار گرفته شده جواب نداده است. باید یک فکر اساسی بشود تا کار به دست کسانی که شایستگی و وجدان کاری دارند سپرده شود.» امام جمعه زاهدان همچنین نسبت به افزایش اعدام‌ها اعلام نگرانی کرد و گفت: «ما معتقدیم این اعدام‌ها به این‌صورت با شریعت اسلام همخوانی ندارند و به‌جز موارد بسیار اندک، در صدر اسلام نبوده است.» همچنین به گزارش کانال تلگرامی رسمی دفتر عبدالحمید اسماعیل‌زهی، در نماز جمعه این هفته برای مردم غزه کمک نقدی جمع‌آوری شد.
