بیانیه دو م اعتصاب شورای سازماندهی اعتراضات کارگران نفت

نسبت به تفرقه افکنی ها هوشیار باشیم

پاعتصاب ما کارگران پروژه ای نفت با قدرت ادامه دارد و خوشبختانه هر روز بخش های بیشتری از همکاران به اعتصاب می پیوندند به گونه ای که تا هم اکنون در بیش از ۶۰ شرکت پیمانکاری و کارگاه اعتصاب در جریان است.
اما در این میان جریانات معلوم الحال همچون دفعات قبل با روشهایی عقب مانده و تبلیغات ارتجاعی عملا فضای اعتراض را مخدوش و باعث تفرقه در صفوف اعتراضاتی ما کارگران میشوند که در برابر چنین تلاش هایی باید هوشیار بود.

نمونه هایی از این تلاش ها عبارتند از:

در جاهایی دیده میشود که صف اعتراض ما کارگران را به اسم بختیاری و بومی و غیره متفرق میکنند. این درحالیست که همه ما کارگران از هر بخش کشور دردها و دشمنان مشترک داریم. همه ما به فقر و گرانی و بدتر شدن هر روز بیشتر شرایط کاری و معیشتی خود اعتراض داریم و آنچه امروز صف ما را متحد میکند گرد آمدن حول خواستهای فوری مشترکمان همچون افزایش هفتاد و نه درصدی دستمزدها و بیست روز کار و ده روز استراحت است.
ضمن اینکه همه ما از زورگویی های پیمانکاران مفتخور و قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی جانمان به لب رسیده ست و میخواهیم بساط پیمانکاران برچیده و از سیطره قوانین برده وار حاکم در این مناطق رها شویم بنابراین اگر امروز بتوانیم با قدرت اتحادمان دو خواست فوری مان را بقبولانیم ، برای ادامه مبارزاتمان برای برچیدن بساط پیمانکاران قدرت بیشتری خواهیم داشت.

در حالیکه ما کارگران مدتهاست در تدارک اعتصاب و بلند کردن صدای اعتراضمان علیه بدتر شدن هر روز بیشتر وضع کاری و معیشتی مان هستیم، جریاناتی به اسم کمپین تلاش میکنند که اعتراضات و خشم ما را مهار کنند و از هم اکنون به کارفرمایان و دولت خاطر جمعی میدهند که بعد از این کارزار دیگر اعتصابات تابستانی که در سالهای گذشته داشتیم، انجام نخواهد گرفت.
روشن است که پشت چنین گفته هایی زد و بندهای با بالا نهفته است.

ما قاطعانه اعلام میکنم که ما برده نیستیم که کسی بعنوان صاحب ما از زبان ما سخن بگوید.
ما همین امروز خواستهای اعلام شده خود را طلب میکنیم و در عین مطالباتی داریم که هرگز پاسخ نگرفته است و پیگیر آنها خواهیم بود و در برابر هر گونه تعرضی در هر مقطع که لازم باشد می ایستیم.
هشدار ما به همکاران اینست که نسبت به این نوع دسیسه بازی ها هشدار باشند.
سومین نکته روش غیر انسانی با همکارانی است که هنوز وارد اعتصاب نشده اند.
برخورد توهین آمیز با این همکاران و انتشار عکس آنها در مدیای اجتماعی و حتی تهدید آنها به انتشار عکس خانواده هایشان از جمله این برخوردهاست.
این رفتار هیچگونه تفاوتی با رفتار پیمانکاران و سرکوبگران ندارد. جنگ ما سر معیشت، منزلت و حرمت انسانی است و اینگونه برخوردها خط قرمز ماست.

برای ما قابل فهم است که همکاران زیر فشار اقتصادی و معیشتی هنوز تردیدهایی برای ورود به اعتصاب داشته باشند، راهکار ما جلو بردن قدرتمند اعتصاب و تحمیل عقب نشینی هایی به کارفرمایان برای از بین بردن این تردید هاست.
در آخر باز هم تاکید میکنم اعتصاب و تجمع دو جزء مکمل مبارزات ماست. باید جمع باشیم تا نتواننند متفرقمان کنند. تجربه مجامع عمومی سال گذشت همکاران در هفشجان، مسجد سلیمان و ایذه راه متحد ماندن را به ما نشان میدهد.
جمعی تصمیم بگیریم و متحد عمل کنیم.
زنده باد اتحاد کارگران

شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت