اکبر ابولزاده اعتصاب غذا کرد
«اینک وقتی آنها قانون خودشان را هم زیر پا می‌گذارند، یکی دو هفته پدر سالمند مرا در دادستانی فریب می‌دهند، به او وعده‌ی دروغ می‌دهند و به ظن خویش او را بازیچه کرده و مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند، اینک که خانواده‌ام را برای تامین وثیقه‌ی مرخصی زیر فشار می‌گذارند و در نهایت با طعنه می‌گویند مرخصی نمی‌دهیم، چاره‌ای ندارم جز اینکه از آخرین امکان زندانی یعنی جان خویش مایه بگذارم و با اعتصاب غذا در جهت استیفای ابتدایی‌ترین حقوق قانونی خویش قدم بردارم.»
مطلب فوق بخشی از صحبت‌های اکبر ابولزاده فعال مدنی آذربایجانی محبوس در زندان اهر است که طی تماس تلفنی با همسر خود بیان کرده است. وی به دلیل آنچه که عدم اعطای مرخصی قانونی و آزار و اذیت و اعمال فشارهای روحی و روانی بر خانواده‌اش عنوان می‌کند، از ظهر امروز یکشنبه 26 تیر 1401 اعتصاب غذای خویش را آغاز کرده و آن را طی نامه‌ای به مسئولین زندان اطلاع داده است.
طبق گفته‌های اکبر ابولزاده، با وجودی که چهل روز از حبس این فعال آذربایجانی می‌گذرد، و علیرغم آن که در این مدت طی چندین مرحله به اکثریت زندانیان امکان بهره‌مندی از حق قانونی مرخصی داده شده است، و طی هفته گذشته از خانواده‌ی وی نیز وثیقه‌های لازم جهت اعطای مرخصی گرفته شده، و به آنها مکررا وعده‌ی مرخصی داده شده است، ولی در واپسین ساعات اداری امروز یکشنبه 26 تیر، از اعطای مرخصی قانونی و موافقت‌شده‌ی وی ممانعت به عمل آمده است.
این فعال تورک، با تشریح آزار و اذیت و فشارهای روانی وارد بر خود و خانواده‌اش، از اعمال غیرقانونی و سلیقه‌ای مسئولین ذیربط در اعطای مرخصی سخن گفته و آغاز اعتصاب غذایش را از ظهر امروز تا برآورده شدن خواسته‌هایش اعلام کرده است.
بر اساس صحبت‌های اکبر ابولزاده، با گذشت بیش از یک ماه از مدت اجرای حکم وی، طی هفته‌‌های گذشته از سوی مسئولین ذیربط از خانواده‌ی وی خواسته شده است که وثیقه‌های لازم جهت مرخصی او را تامین کنند تا اعطای مرخصی با مشکل مواجه نشود. در این مدت چندین مرتبه به خانواده و نیز خود اکبر ابولزاده اعلام می‌شود که روز شنبه 25 تیر ماه به وی مرخصی داده خواهد شد. با این وجود روز شنبه این اتفاق نمی‌افتد. دادستان شهرستان اهر در پاسخ پیگیری‌های خانواده، کارهای اداری را بهانه قرار داده و مرخصی را موکول به روز بعد (یکشنبه 26 تیر) می‌کند. مسئولین ذیربط برای چندمین بار تاکید می‌کنند که با مرخصی اکبر موافقت به عمل آماده است و از پدر وی می‌خواهند که روز یکشنبه (26 تیر) جهت دیدار با فرزند خویش آماده شود. پدر اکبر ابولزاده روز یکشنبه نیز جهت پیگیری مرخصی فرزندش به دادستانی می‌رود. او تا ظهر یکشنبه در آنجا منتظر می‌ماند. نهایتا دادستان با طعنه می‌گوید که به اکبر ابولزاده مرخصی نخواهم داد!
اکبر ابولزاده طی این تماس تلفنی با اشاره به مفاد قانونی برای اعطای مرخصی به زندانیان، تصریح می‌کند که مرخصی را حق قانونی و بدیهی خویش می‌دانم و برای استیفای آن تلاش می‌کنم.
وی با اشاره به آزار و اذیت‌ها و اقدامات غیرقانونی مسئولین ذیربط می‌گوید؛ اینک وقتی آنها قانون خودشان را هم زیر پا می‌گذارند، یکی دو هفته پدر سالمند مرا در دادستانی فریب می‌دهند، به او وعده‌ی دروغ می‌دهند و به ظن خویش او را بازیچه کرده و او را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند، اینک که خانواده‌ام را برای تامین وثیقه‌ی مرخصی زیر فشار می‌گذارند و در نهایت با طعنه می‌گویند مرخصی نمی‌دهیم، چاره‌ای ندارم جز اینکه از آخرین امکان زندانی یعنی جان خویش مایه بگذارم و با اعتصاب غذا در جهت استیفای ابتدایی‌ترین حقوق قانونی خویش قدم بردارم.
اکبر ابولزاده فعال ملی-مدنی تورک 35 ساله متولد شهر اهر، فارغ‌التحصیل رشته مهندسی عمران، بارها توسط نیروهای اطلاعاتی و امنیتی بازداشت شده و مورد شکنجه قرار گرفته است.
وی از 17 خرداد 1401، جهت اجرای حکم 10 ماه حبس تعزيری -به اتهام شرکت در اعتراضات به نژادپرستی در برنامه تلویزیونی فیتیله مربوط به آبان 94- در زندان اهر به سر می‌برد.
متن نامه‌ی اکبر ابولزاده به مسئولین ذیربط جهت اعلام اعتصاب غذایش بدین شرح است:
«احتراما اینجانب اکبر ابولزاده فرزند حبیب به تحمل 10 ماه حبس تعزیری به اتهام اجتماع و تبانی جهت تبلیغ علیه نظام صرف نظر از صحت و سقم اتهام، محکوم شده‌ام. با توجه به اینکه مدت مدیدی است از دوران محکومیت بدوی سپری شده، در زمان ورود اینجانب به زندان شهرستان اهر شاهد اعلام دو مورد مرخصی عمومی بوده و چند مورد درخواست مرخصی به دادستان شهرستان اهر ارسال نموده‌ام که با درخواست مرخصی اینجانب بدون علت خاص مخالفت نموده و در مراجعه خانواده‌ی اینجانب، آنها مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.
اینجانب به عنوان آخرین ابزار که جان خودم می‌باشد برای احقاق حق خود آن را در میان گذاشته و از امروز تا رسیدن به حق قانونی خود اعتصاب غذای خود را اعلام می‌دارم.»
