ابراهیم ساوالان: غیرفارسها، بازندگان نیمه دوم
غیرفارسها برنده نیمه اول و بازنده نیمه دوم (نیمه مربیان) هستند. برد نیمه اولی ما، ریشه در ظلم آشکار اعمال شده به ماها دارد که هر انسان آزاده‌ای با مشاهده آن لب به اعتراض گشوده، بر باعث و بانی‌اش لعنت میفرستد. اما باخت ما در نیمه مربیان، نشانگر قدرت رسانه‌ای و اتاقهای فکر جریانهای ایرانگرا و سراسری است که اکثراً با ائتلاف حکومت، اوپوزیسیون و رسانه‌ها صورت می‌گیرد.
زمان زلزله قره‌داغ، ترکها از بی‌توجهی دولت نسبت به آذربایجان خشمگین شده، با مقایسه کمک رسانی دولتی در زلزله‌های بم و قره‌داغ، دریافتند که روز ماتم ما، روز «خنده بازار» آنهاست. ولی هفته بعد ورق برگشت، حسین باستان در بی‌بی‌سی فارسی گفت که فرصت خوبی برای جمهوری اسلامی فراهم شده تا شکاف بین خود و آذربایجان را ترمیم بخشد و از ذیل تا صدر مسئولان کشوری در قره‌داغ حضور یافتند.
حتی آنهایی که همچنان به عملکرد دولت در قره‌داغ معترض بودند، دیگر بم و قره‌داغ را باهم مقایسه نمی‌کردند و از خانه‌سازی دولت ایران در جنوب لبنان و رها کردن مردم ایران سخن میگفتند. مسیح علینژاد در گزارشی از وضع اسفبار خانه‌های روستایی قره‌داغ و خانه‌سازی ایران در جنوب لبنان گفت. کم کم فلش خشم ترکها، از بی‌مهری مرکز نسبت به آذربایجان به بی‌توجهی دولت ایران به همه ایرانیان تغییر کرد و تضاد مرکز- آذربایجان به تضاد ملت- دولت معطوف شد که در آن دولت ایران بجای ایرانیان به فکر لبنان بود و بحث همیشگی ایران و بیگانگان مطرح میشد.
در روزهای اولیه تشنگی عربها، پروژه‌های انتقال آب به اصفهان و کرمان علت بی‌آبی و هدف اعتراضات بود و از تبعیض نسبت به عربها سخن گفته میشد. ولی در روزهای بعد، فیلمی از انتقال آب به کویت منتشر شد تا اعتراض به استعمار داخلی جایش را به اعتراض به دولت ناکارآمدی بدهد که با مال اندوزی و فروش آب باعث تشنگی شهروندانش شده است و چون دولت خریدار آب نیز عرب بود، همه چیز به گردن خود عربها انداخته شده، تقابل نامیرای ایران و انیران احیا میشد.
هفته گذشته نیز، آنها در نیمه اول چیزی برای گفتن نداشتند ولی رسانه‌های خارجی خود را جمع و جور کرده، حوض تفریحی عینالی و مصرف آب شرب تبریز را مسببان خشکی دریاچه اورمیه معرفی کردند. داخلی‌ها نیز در اقدام مزخرفی مدعی شدند که ترکیه باعث خشکی دریاچه است و دولت با دادن صندلی کلانتری به معتمدیان، مثلا کاری کارستان کرد.
نویسنده: ابراهیم ساوالان
