ابراهیم ساوالان: ترکها از ساکنان اصلی و بومی تهران هستند
سرهنگی در گفتگو با مهر گفته است که طبق بخشنامهی ابلاغی وزارت ارشاد، استفاده از نامهای محلی (ترکی، کردی، لری، شمالی و…) برای واحدهای صنفی تهران ممنوع و خلاف قانون است. این سرهنگ در ادامه افزوده است که اصناف باید از نامهای محلی فقط در شهر و استانهای مرتبط با آن نام استفاده کنند و به عنوان مثال از اسمهای ترکی باید در استانهای ترکزبان استفاده شود و بار دیگر تاکید میکنم که طبق بخشنامه استفاده از این نامها برای واحدهای صنفی پایتخت ممنوع است.
مهمترین و اصلیترین مرجع پژوهش جغرافیایی ایران کتاب ده جلدی «جغرافیای نظامی ایران» است که در اوایل دهه بیست شمسی توسط ستاد کل ارتش و به همت سپهبد حاجعلی زرمآرا تهیه شد. رزمآرا در تألیف آن مجموعه، از افسران زیردست خود در نقاط مختلف کشور خواسته بود، جغرافیای منطقه خود را بنویسند. منبع آنها برای ثبت اطلاعات جغرافیایی، پرسش از مطلعان محلی یا پیمایش آن افسران در مناطق مختلف بود. آن پیمایشها با نقشه و همه مطالب گردآوریشده به تهران ارسال میشد و رزمآرا با ویرایش آنها، این مجموعه را جزءبهجزء منتشر میکرد. منبع معتبر دیگر «فرهنگ جغرافیایی ایران» مشهور به فرهنگ رزمآرا است که باز توسط ستاد کل ارتش و به همت حسینعلی رزمآرا در اواخر دهه بیست شمسی تهیه شد که شامل اطلاعاتی دربارهٔ شهرستانها، بخشها، دهستانها، و آبادیها به ترتیب حروف الفباست و شامل اطلاعات جزئی، نقشههای دقیق و… است.
محض اطلاع آقای وزیر ارشاد بر اساس هر دو منبع فوق، خصوصا کتاب جغرافیای نظامی ایران، ساکنان اغلب روستاهای غرب، جنوب و جنوب شرقی تهران ترکند و حتی در آن سالها اکثریت ساکنان مناطق رودهن ، بومهن و افجه در شمال شرقی تهران نیز ترک بودهاند و ترکها از ساکنان اصلی و بومی تهران هستند که البته این امر برای پایتخت و شهر ساخته شده توسط ترکهای قاجار چیزی عجیبی نیست و تا جاییکه امکان شمارش برایم میسر بود در کتاب حاجعلی رزمآرا با نام بیش از دویست روستا و آبادی اطراف تهران مواجه شدم که جغرافیای نظامی ستاد کل ارتش، ساکنانش را ترک ثبت کرده بود.
اگر قصد این مصوبه غیریتسازی و بیگانهسازی ترکها و سایر اقلیتهای ملی در تهران است باز با توجه به قسمت دوم گفتههای این سرهنگ، استفاده از اسامی ترکی برای واحدهای صنفی تهران خلاف قانون نیست زیرا که تهران مرتبطترین شهر و استان با زبان ترکی است.