ابراهیم ساوالان: اصفهان و سرسبزی مسروقه
فعل سؤمورمک (با تلفظ رایج سومورماق در آذربایجان) بمعنی مکیدن است و به پشه‌ای به بزرگی زنبور با چشمانی سبز که در باتلاقهای گرم زندگی کرده و خون گاو را می‌مکد، سؤمورگن (سومورقان) میگوییم. این فعل علاوه بر مکیدن آب و شیر به مکیدن خون دیگران و مکیدن نخاع از داخل استخوان نیز اطلاق میشود و از همین ریشه فعلی به استثمارگر و استعمارگری که به بهره‌کشی از دیگران پرداخته، خون آنها را می‌مکد، در ترکی سؤمورگه‌چی میگوییم.
علی سلاجقه، رئیس محیط زیست، میگوید که با طبیعت کاری کرده‌ایم که استان اصفهان به «پیچیده‌ترین» استان محیط زیستی کشور در بحث آب، خاک و گیاه تبدیل شده است و باید این مشکلات را حل کنیم. یا او میخواهد با این جملات، برای بخشیدن پسمانده اعتبارات و متمرکز کردن اقداماتشان به اصفهان دستاویزی بسازد یا اینکه این سؤمورگن درست گفته و کار برای استعمارگران و پشه‌هایی که صد سال مشغول مکیدن خون و آب دیگران بوده‌اند نیز، پیچیده شده است.
شاید وضع محیط زیستی مناطق غیرفارس ایران زیاد پیچیده نباشد و ما با یک معادله یک مجهولی و ساده استیلای دیگران بر آب و خاکمان مواجهیم که باعث خشکی دریاچه‌ها و رودهایمان شده است. ولی وضع اصفهان پیچیده است زیرا آنها با مکیدن آبی که متعلق به لرها و عربها بود، اصفهان را به محیطی سبز در دل کویر تبدیل کرده‌اند ولی حالا ادامه این سؤمورگه ممکن نیست.
بن‌بستی استعمار بخاطر این نیست که آنها میخواهند سهمی از آب دیگران را به خودشان بازگردانند، بلکه دیگر آبی در رودخانه‌ها و خونی در رگهای زمین نمانده که بتوانند به این سؤمورگه ادامه دهند ولی آخرین تلاشهایشان را خواهند کرد تا این مشکلات پیچیده اصفهان را حل کنند که مثل کارهای دیگرشان ناموفق خواهند بود و آنها دیر یا زود، با این سرسبزی مسروقه وداع خواهند کرد.
