فرخنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگران و زحمتکشان

اول ماه مه ، که توسط کارگران و کارگران در سراسر جهان جشن گرفته می شود ، روز مبارزه برای اتحاد ، همبستگی و بی عدالتی کارگران است. 1 مه روز اتحاد و همبستگی کارگران توسط رژیم ایران به مدت 42 سال ممنوع است. کارگران یا کارگران طی سالهای گذشته مورد بی عدالتی های باورنکردنی و حتی جنایاتی قرار گرفته اند. طی 42 سال گذشته ، اعتراضات کارگران با خشونت سرکوب شده است و فعالان صنفی تحت انواع فشارها ، زندان و شکنجه قرار گرفته اند.

اول ماه مه ، روز جهانی کارگر ، فرصتی را فراهم می کند تا به موضوعاتی از قبیل حقوق کارگران ، مسائل صنفی ، قبض های پرداخت نشده ، امنیت شغلی و دستمزدها ، به ویژه وضعیت نیروی کار و بسیاری از موضوعات دیگر بپردازید.

طبق آماری که توسط برخی گروه های فعال حقوق بشر در ایران منتشر شده است ؛ در 12 ماه گذشته حداقل 9367 کارگر در حوادث کار کشته یا زخمی شده اند. در همین مدت حداقل 1790 کارگر در حوادث جان خود را از دست داده اند.

طبق این آمار ، علت اصلی مرگ در حوادث کار سقوط از ارتفاع بوده است. در ده سال گذشته ، در مجموع 41.5٪ از مرگ و میر در ایران ناشی از سقوط بوده است. از نظر امنیت شغلی ، ایران بسیار پایین است ، یعنی در مقایسه با سایر کشورها رتبه 120 را دارد. علاوه بر این ، به گفته فعالان حقوق بشر در ایران ، حداقل 34 هزار و 318 کارگر در سال 2013 حقوق نگرفته اند.

تخمین زده می شود که در سال گذشته در مجموع 593 تجمع کارگری و 738 تجمع صنفی توسط طبقه کارگر به رسانه ها یا جامعه مدنی درز کرده باشد.
از جمله مهمترین کارگران در ایران می توان به کارخانه نیشکر هفت تپه ، شهرداری کوته عبدالله ، خطوط فنی ساختمانها و ساختمانها و همچنین اعتراضات معلمان و کارگران اشاره کرد.
در ایران ، اگر زنان ارزان ترین نیروی کار در نظر گرفته شوند ، وضعیت اشتغال زنان با حمایت قانونی کمتر ، دستمزد کمتر و دستمزد اجتماعی پایین تر و بدتر از مردان است. همچنین ، در کشوری مانند ایران ، زنان کارگر قدرت بازاری کمتری نسبت به همتایان مرد خود دارند. در عین حال واحدهای تولیدی و صنعتی علاقه کمتری به استخدام زنان متاهل دارند.

از سویی اپیدمی ویروس کرونا باز هم بیش از هر صنفی کارگران را زیر منگنه خود قرار داده است و میدهد. کارگران در روز هایی هم که دولت اعلام تعطیل و در خانه ماندن می‌کند ، بخاطر یک لقمه نان سر کار حاضر میشوند و هیچ حمایت دولتی و خصوصی را شامل نمیشوند. با آن که آنها سلامتی خود را به خطر میندزاند آن هم به امید دستمزدی غالبا ناچیز و علیرغم تهدید کورونا سر کار میروند اما باز هم نهایتان برای گرفن دستمز‌های پرداخت نشده اعتصاب میکنند که به سرکوب و دستگییری و پیگار منجر میشود.

در آذربایجان ، کارگران ؛ بیکاری ، بی عدالتی ، مرگ و میرها هر روز بیشتر می شود و امنیت شغلی هر روز بدتر می شود ، بنابراین میدان مبارزه هر روز کاهش می یابد. استانداردهای زندگی در ایران روز به روز در حال کاهش است. گزارش ها از مبارزات کارگران در مطبوعات ایران یا در آذربایجان در حال افزایش است.

“اتحادیه دموکراتیک اتحادیه آذربایجان” در اول ماه مه ، با تبریک به همه کارگران و کارفرمایان ، انواع حمایت ها را از نظر گسترش مبارزات کارگران و کارمندان ارائه می دهد ، و مانند همیشه ، در این مبارزه در کنار کارگران است. در عین حال ، شانه به شانه کارمندان ، برای پایان دادن به این مبارزه کار خواهد کرد.

زنده باد اول ماه مه ، روز اتحاد و همبستگی کارگران

اتحاد دموکراتیک آذربایجان – بیرلیک
29.04.2021