بیانیه اتحاد سراسری بازنشستگان ایران ;در رابطه با تعیین دستمزد سال ۹۹
بعد از گذشت سه ماه از سال ۹۹ اعلام افزایش ناچیز دستمزدها و مستمری‌ها موجب تشدید نگرانی و پریشانی خاطر کارگران و بازنشستگان تامین اجتماعی شده است.
آقای سالاری مدیر عامل فعلی سازمان تامین اجتماعی با اعلام افزایش تحقیر‌آمیز و نفرت‌انگیز ۲۶ درصدی حداقل بگیرها و ۱۵ درصدی سایر سطوح مستمری‌ها نشان داد که نمی‌خواهد در دشمنی و ضدیت با بازنشستگان از ولی‌نعمت خود، یعنی وزیر کار عقب بماند.
اعلام افزایش ۶۰۰ هزارتومانی مستمری‌ها و دستمزدها اکثریت کارگران کشور و بیش از ۲/۵ میلیون بازنشسته و بازماندگان‌شان، نهایت بی‌توجهی مقامات سازمان تامین اجتماعی و وزیر مربوطه و دولت را نسبت به سرنوشت میلیون‌ها کارگر و بازنشسته در سراسر کشور نشان داد. سالیان درازی است که دولت‌های وقت ازجمله دولت فعلی، با افزایش ناچیز دستمزدها، نشان داده‌اند که هدفی جز حمایت و پشتیبانی از کارفرماهای دولتی و خصوصی ندارند. امسال نیز بعد از گذشت سه ماه از سال ۹۹ و با وجود نرخ رسمی ۴۲ درصدی تورم که کمتر از نرخ واقعی تورم سال گذشته است و با وجود صراحت قانونی ماده ۹۶ قانون تامین اجتماعی مبنی بر افزایش مستمری بازنشستگان که باید بالاتر از نرخ تورم رسمی باشد، چنین نشد.
کارگران و بازنشستگان! دولت با افزایش ناچیز دستمزدها و در حد یک سوم نرخ تورم، بزرگ‌ترین قانون شکنی و بزرگ‌ترین ستم را در حق شما روا داشته است. تخلف دولت، در افزایش ناچیز دستمزدها کاملا آشکار است و کارگران و بازنشستگان بیش از همه از آن‌ها آزرده‌اند.
کارگران و بازنشستگان! چندین دهه است که دولت‌ها با وعده‌های دروغ و پوچ، هنگام تصویب دستمزدها، فقط دغدغه حمایت از سود سرمایه‌داران را داشته و با آنان همراهی و همدردی می‌کنند. برای دولت و کارگزاران دولتی، فقر و فلاکت و زندگی در زیر خط فقر میلیون‌ها کارگر و بازنشسته، کوچک‌ترین اهمیتی ندارد.
علت زندگی در زیر خط فقر کارگران و زحمت‌کشان، چیزی نیست جز اجرای سیاست‌های اقتصادی نئولیبرالی دولت، که گسترش خصوصی‌سازی و فروش اموال عمومی و پس‌اندازهای کارگران و بازنشستگان در صندوق های بیمه و بازنشستگی، ستون اصلی این سیاست اقتصادی است. این دولت‌ها همواره وقتی نوبت افزایش دستمزدها می‌رسد ، چهره واقعی خود را که دفاع از سرمایه‌دارها است، نشان می دهند. آن‌ها با نوحه‌سرایی برای مردم از نبودن بودجه و پول کافی برای افزایش دستمزد هاو مستمری ها ناله می‌کنند در حالی که میزان غارت‌ها از طریق فروش اموال مردم صدها برابر این افزایش‌هااست.
کارگران و بازنشستگان! دولت‌ها با نرخ‌ها بازی می‌کنند و قصد فریب مردم را دارند. افزایش ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزارتومانی، یعنی حقوق و مستمری ۲ میلیون تومانی در ماه برای اکثریت زحمت‌کشان!
کارگران و بازنشستگان خود شاهد بودند که نمایندگان کارگری مورد اعتماد وزیر در شورای عالی کار، حقوق و دستمزد ۴ میلیون و ۹۵۰ هزار تومانی را بعنوان سبد معیشت پیشنهاد کردند که خود این رقم، نصف هزینۀ سبد معیشت واقعی در کشور است. خط فقر فعلی، طبق محاسبات اقتصاددانان کشور در حدود ۸ تا ۱۰ میلیون تومان در ماه است که دائما رو به افزایش است. مقایسه حقوق و مستمری ۲ میلیون تومانی سال ۹۹ با خط فقر ۸ میلیون تومانی فعلی، بی‌توجهی مطلق دولت‌های قبلی و دولت نئولیبرال روحانی و مدیران دست نشانده‌اش را روشن می‌کند که در تمام این سال‌ها به زیان زحمت‌کشان تمام شده است.
تصمیم گیری‌های فاجعه‌بار دولت برای بازنشستگان تمامی ندارد. آقای نوبختِ زبان‌باز، وعدۀ همسان سازی به شیوۀ دولت نئولیبرال روحانی را داده است. همسان سازی حقوق بازنشستگان از طریق واگذاری شرکت‌های دولتی به سازمان تامین اجتماعی به شرط فروش و حراج آن‌ها در بازار بورس! به قول رئیس جمهور، یعنی یک «حراجی شیرین» برای سرمایه‌دارها بدون پرداخت بهای آن به سازمان تامین اجتماعی!
وزیر کار، وجوه ناشی از فروش غیر قانونی اموال کارگران و بازنشسته‌ها را به خزانه دولت واریز کرد و به سازمان تامین‌اجتماعی نداد و گفت که «ما پول‌های حاصل از فروش اموال شستا را نزد خودمان نگه می‌داریم چون امانت‌دار خوبی هستیم»! واقعا نئولیبرال‌های دولت، خوب نقش بازی می‌کنند و با خالی کردن صندوق‌های پس‌انداز زحمت‌کشان، سود چندگانه برای دولت و سرمایه‌داران می‌اندوزند. سرمایه‌داران مفت و مجانی، صاحب شرکت‌های مرغوب متعلق به مردم می‌شوند و پولی هم به کارگران و بازنشستگان داده نمی‌شود!
دولت با بدهی ۲۸۰ هزار میلیارد تومانی به سازمان تامین اجتماعی، اموال شستا را در بورس می‌فروشد و عایدات آن را به‌جای پرداخت به سازمان تامین‌اجتماعی به خزانه دولت می‌ریزد تا کمبود بودجه دولت را تامین کند و یادش می‌رود که این پول‌ها، حاصل فروش اموال کارگران و بازنشستگان است .
که به بدهی‌های۲۸۰ هزار میلیارد تومانی دولت اضافه خواهد شد.
نقشه‌ها و بازی‌های رندانه وزیران و معاونان و شخص رئیس‌جمهور و مدیران دست‌چین شده‌شان که در راس تشکیلات وزارت‌خانه‌ها وسازمان‌ها گماشته شده‌اند، فقط و فقط برای اجرای اهداف شوم دولت سرمایه‌داران، علیه کارگران و بازنشستگان است.
درست وقتی که مردم در شوک افزایش قیمت‌ها بودند و نرخ تورم شتابان آن‌ها را به خاک سیاه و نابودی نشانده بود و میلیون ها کارگر و کارمند و بازنشسته با خطر ویروس کورونا خانه نشین شده بودند، رئیس جمهور، در مقابل دوربین‌های تلویزیونی اعلام کرد که «بهترین شرایط برای فروش اموال دولت، کارگران و بازنشسته‌ها فراهم شده است»! و «مژده فروش اموال شستا در بورس» را به سرمایه‌داران داد و دشمنی آشکار خود را با زحمت‌کشان به نمایش گذاشت و هم‌زمان، مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی با اجیر کردن مشتی کارشناس بورس و کارشناس امور مالی، خیانت در امانت خود را پشت کلمات پوچی چون «شفاف سازی در واگذاری‌های اموال» پنهان کرده و می‌کند. آن‌ها با لفاظی و بازی با کلمات به بیمه شده‌ها و بازنشستگان اطمینان می‌دهند که ما داریم اموال شما را «بطور شفاف بفروش می‌رسانیم» و قسم می‌خورند که غارت و فروش اموال شما، به نفع شما است!!!
توجه داشته باشیم که این اقدامات فاجعه‌بار دولت نئولیبرال روحانی بدون همکاری سران خانه کارگر و سران کانون‌های بازنشستگی و نمایندگان دست نشاندۀ آن‌ها بعنوان نمایندگان کارگری در شورای عالی کار و هیأت امنای سازمان تامین اجتماعی و غیره میسر نمی شد.
کارگران و بازنشستگان بدون حضور مستقیم در تمامی عرصه‌های دفاع از حقوق قانونی و دفاع از تشکل‌های واقعی‌شان، نه تنها حق و حقوق و معیشت امروزشان، بلکه زندگی در دوران بازنشستگی‌شان هم به فنا خواهد رفت. این دولت می‌خواهد ریشه سازمان تامین اجتماعی را برای همیشه خشک کند تا کارگران به برده‌های سرمایه‌داران تبدیل شوند.
وقت آن است که کارگران و بازنشستگان تشکل‌های مستقل صنفی و کانون‌ها و انجمن‌های واقعی خود را در محل کار یا شرکت و کارخانه و حتی در محله‌ها و شهرها تشکیل دهند.
وقت آن است که کارگران و بازنشستگان با آگاهی از سیاست‌های ضدکارگری دولت و سران دست نشانده خانه کارگر و کانون‌های بازنشستگی دست به کار اعتراضات و مخالفت سراسری با اقدامات خانمان برانداز دولت شوند.
مخالفت و اعتراض به تصمیمات دولت، نیازمند اتحاد کارگران و بازنشستگان است. تشکیل کانون‌ها و انجمن‌های صنفی کارگری و پاک‌سازی کانون‌های بازنشستگی از وجود عناصر وابسته به خانه کارگر، اولین گام این امر مهم است.
در هر کجا که هستیم با ایجاد تشکل‌های کارگری و بازنشستگی، همه باهم، بسوی اتحاد سراسری، برای اعتراض به دولت و کارفرماها به پیش رویم.
اتحادسراسری بازنشستگان ایران
۱۳۹۹/۰۳/۳۱
ADF
